Таджикистан – Энциклопедия на таджикском языке КИТОБАМ

Абдулло Қаҳҳор (17. 9. 1907, Қӯқанд – 25. 5. 1968, Москва; мадфун дар қабристони Ҷиғатойи Тошканд), нависандаи ӯзбек. Раиси Правленияи ИН Ӯзбекистон (1954 – 1956). Фак­та шарқшиносии Донишгоҳи давла­тии Осиёи Миёнаро хатм кардааст (1934). Фаъолияти эҷодиаш соли 1924 аз таълифи ҳаҷвияҳо ва новеллаҳо оғоз ёфтааст. Дар рушди новелла саҳми арзанда …

Абдулло Зокир (Зокиров; 1927, деҳаи Қистакӯзи ноҳияи Хуҷанд – 1982, Душанбе), мутарҷим ва рузноманигори тоҷик. Хатмкардаи факултетити забон ва адабиёти тоҷики Институти давлатии педгогии Душанбе (1958) ва шӯъбаи журналистии Мактаби олии партиявӣ дар Алмаато (1964). Дар ВКД, идораҳои Ҳизби коммунистӣ ва журналистӣ, собиқ Кумитаи дав­латии Тоҷикистон оид ба нашриёт, полиграфия …

Абдуллатифхон (соли таваллуд ва вафоӣаш номаълум), ҳокими Мовароуннаҳр (1540 -1551) аз сулолаи Шайбониён. Дар Самарқанд баъди вафоти Абдуллоҳхони I Шайбонӣ (1539 – 1540) ба тахт нишаст. Ҳамин вакт намояндаи дига­ри сулолаи Шайбониён Абдулазизхон (1540—1549) дар Бухоро худро хон эълон кард. Дар натиҷа дар Мовароуннаҳр дуҳокимиятӣ рӯй дод. Абдуллатифхон соли 1551 …

Абдуллатифи Яздӣ ибни Абдуллоҳи Кабир (соли таваллудаш номаълум – вафоташ 1639), луғатнависи форсизабони Ҳиндустон. Дар зодгоҳаш касби камол намуда, сипас ба Ҳиндустон рафт ва дар он ҷо кору зиндагӣ кард. Аз ҷумлаи корҳои мӯътабар ва эътирофшудаи Абдуллатифи Яздӣ фарҳанги тафсириест бо номи «Латоиф-ул-луғот». Ин асар фарҳанги тафсирии вожаҳои «Маснавии маънавӣ»-и …

Абдуллатифи Шуштарӣ ибни Абутолиб ибни Нуриддин ибни Неъматуллоҳ ал-Ҳусайнӣ ал-Мусавӣ (15. 8. 1755, Шуштари Эрон – 1806 – 1807, Ҳайдарободи Ҳиндустон), сайёҳ ва муаррих. Абдуллатифи Шуштарӣ охири асри 18 ба мамолики Эрону Ироқ, Арабистону Ҳиндустон сафар карда, хотироташро дар асаре бо унвони «Тӯҳфат-ул-олам» (1801 – 02) нигоштааст. Китоб арзиши таърихӣ, …