Таджикистан – Энциклопедия на таджикском языке КИТОБАМ

МУШФИҚӢ, Мулло Мушфиқӣ, қаҳрамони латифаҳои халқии тоҷикӣ. Прототипи Мушфиқӣ шоири машҳури асри 16 тоҷик Абдурраҳмони Муш-фиқист, ки бо хаҷвиёту мутоиботаш дар байни халқ шӯҳрати зиёде ёфтааст. Мушфиқӣ дар латифаҳои халқӣ ба сифати шахси ҳақгӯю адолатпарвар ва заковатманду ботадбир амал мекунад. Ин образ дар таърихи инкишофи ҳаҷву мутоиботи халқӣ мавқеъ дошт. …

МУШФИҚӢ (тахаллус; номаш Абдурраҳмон; 1525, Бухоро — 1588, ҳамон ҷо), шоири тоҷик. Падари ӯ аз Марв будааст, бинобар он бо нисбаи «Марвӣ» низ ёд мешавад. Мушфиқӣ дар хурдсолӣ аз падар ятим монда, дар хизмати як ҳунарманди бухороӣ давраи мактабхониашро ба охир расонд. Сипас, мадрасаро тамом кард. Мушфиқӣ дар давраи таҳсили …

МУШУНГ, н а х ӯ д и даштӣ (Pisum sativum), растании яксолаест аз оилаи лӯбиёиҳо. Баландиаш то 1 метр; пояаш ғафси камшохча, баргаш мураккаб (аз 2—3 ҷуфт баргча иборат), гулаш калони одатан ҳарранга, баъзан сафедтоб, ғилофакаш 6— 8-тухма, тухмаш мудаввари зарди сабзча, сурхтоби холдор. Моҳҳои июн — июл гул ва …

МУШТОҚИИ ДЕҲЛАВӢ Шайх Ризқуллоҳ ибни Саъдуллоҳ (1492, Деҳлӣ —1581, ҳамон ҷо), шоир ва муаррихи форсизабони Ҳиндустон. Пас аз таҳсили илм ба тариқати тасаввуф афтода, шогирди чанд тан аз шайхони замонаш шудааст. Муштоқии Деҳлавӣ забони санскритро омӯхтааст. Ӯ ба форсию ҳиндӣ ашъор дошта, дар аксари айвои шеър қувваозмоӣ карда, хусусан дар …

МУШТОҚИ ИСФАҲОНӢ Саидалӣ (тақрибан 1688, Исфаҳон—1758), шоири эронӣ. Маълумоти ибтидоиро дар зодгоҳаш гирифта, баъдтар аз но-мусоидии вазъи зиндагӣ ба бисёр шаҳру вилоятҳои Эрон сафар кардааст. Ба шеъргӯӣ аз хурдсолӣ cap карда, дар синни камол яке аз асосгузорони анчумани адабии Исфаҳон гардид. Дар ин анҷуман чанд тан аз шоирони маъруфи давр, …