Таджикистан – Энциклопедия на таджикском языке КИТОБАМ

СОИДӢ Хоҷа Ҷалолуддин Муҳаммади Исфаҳонӣ (соли таваллудаш номаълум — вафаташ 1536), шоири форс- тоҷик. Аз хонадони Соидиëни Исфаҳон. Авлоди ӯ пешвоёни мазҳаби шофеӣ буданд. Соид аз анвои шеъри форсӣ бештар ба ғазал таваҷҷӯҳ доштааст, ки намунаи онҳо дар тазкираҳо масбутанд. Ин байт аз ӯст;   Сабре, ки буд андар дилам …

СОИД, нигаред Даст.  

СОИБ  Мирзо Муҳаммадалӣ (1603, Исфаҳон—1677, ҳамон ҷо), шоири эронӣ. Аз оилаи тоҷир. Гузаштагонаш аз Табрез буданд, аз ин рӯ баъзан ӯ бо номи Соиби Табрезӣ ëд мешавад. Дар аҳди Аббоси Кабир оилаи Соиб бо гурӯҳи тоҷирон ба Исфаҳон кӯчонда шуд. Дар Исфаҳон Соиб ба таҳсили илмҳои замон шурӯъ намуд. Ӯ …

СОИ САЙЁД, бошишгоҳ, яке аз ëдгориҳои археологии давраи мезолит ва неолит, ки дар соҳили чапи дарëи Вахш воқеъ буд. Соли 1965 археолог А. X. Юсуфов онро кашф намуда, то соли 1972 ҳафриëт гузаронид. Қабатҳои маскуни асри санги Сои Сайëд аз гилреги ғафсиаш 1—3,1 м иборат буда, дар он харобаҳои биноҳо, …

СОЗУ, ресмони мустаҳкамеро гуянд, ки аз лифи хурмо мебофтаанд.