Теги: Шахсони машҳур

МУҲАММАД БОҚИРӢ— (но­ми пуррааш Ҳаким Сайидмуҳаммад Боқир; таваллуд ва вафоташ номаълум), табиби форс-тоҷик. Ровиёни ахбор ӯро аз пайравони Абӯалӣ ибни Сино дар ил­ми дорушиносйӯӣ донистаанд. Муҳаммад Боқирӣ дар дарборе Сулаймони Сафавӣ (1667— 1695) табибӣ карда, бо амри ӯ «Адвияи калбия» («Доруҳои дил») ном асари худро ба форсӣ-тоҷикӣ навиштааст. Асари мазкур …

МУҲАММАД АБУТОҲИР Алӣ ибни Муҳаммад Абутоҳири Меъмор (соли таваллуд ва вафоташ номаъ­лум), меъмор ва ваққоши асри 12 форс- тоҷик. Аслан аа Сарахс буда, дар Бухоро фавтидааст. Дар овони ҷавонӣ санъати наққошӣ, хаттотӣ ва сонияи меъмориро омӯхт. Муҳаммад Абутоҳир махсусан дар санъати катибанависӣ ва ороиши биноҳо шӯҳрати зиёд дошта, хати кӯфиро …

МУҲАММАД АБУНАСРИ ХУҶАНДӢ (соли таваллуд ва   вафоташ номаълум), мусиқишинос, бастакор ва навозандаи асри 15 тоҷик. Мусиқиро дар зодгоҳаш Хуҷанд ва Самарқанд омӯхтааст. Дар Самарқанд назди Султонмуҳаммади Уди Самарқандӣ аз назария ва амалияи мусиқӣ таълим гирифтааст. Бо таклифи дӯстонаш ба  Ҳирот рафта, аз устодони мусиқии он ҷо санъати сарояндагию навозавдагиро ба …

МУҲАММАД АБРЕШИМӢ (соли таваллуд 1518, Машҳад — вафот 1545, ҳамон ҷо), ҳаттот ва шоири форс-тоҷик. Муҳаммад Абрешимӣ аз шогирдони бомаҳорати Султоналии Машҳадӣ аст. Муҳаммад Абрешимӣ бештар дар навиштани хати настаълиқ шӯҳрат пайдо кардааст. Сарчашмаҳо асосан роҷеъ ба санъату маҳорати ҳаттотии Муҳаммад Абрешимӣ сухан рондаанд. Аз осори хаттотии ӯ як қитъа …

МУҲАММАД  (тақрибан 570, Мак­ка— 8. в. 632, Мадина), воиз (ташвиқотчии дин) ва ходими сиёсӣ, муассиси ислом. Аввалин тарҷумаи ҳоли Муҳаммад нимаи дуюми асри 8 аз тарафи Ибни Исҳоқ («Ҳаёти расули худо») тартиб дода шудааст. Муҳаммад ба авлоди ашрофи бенавошудаи Банӣ Ҳошим (аз қабилаи Қурайш) мансуб буда, барвақт ятим мондааст. Муҳаммад …

МУҚОНОВ Собит Муқонович (13. 4. 1900, волости Товзори губ. Оқмулло, ҳозира райони Ҷамбули вилояти Қазоқистони Шимолӣ — 18. 4.1973, Алмаато), нависанда ва ходими ҷамъиятии қазоқ, акад. АФ РСС Қазоқистон (1954). Аз оилав батрак. Аъзои КПСС аз соли 1920. Иштирокчии Ҷан­ги гражданӣ (1918 —1920). Дар Институти профессураи сурх таҳсил кардааст (1930—1935). …

МУҚИМӢ   (тахаллусаш; номаш Муҳаммад Аминхӯҷа Мирзоаҳмад; 1850, Қӯқанд— 25. 5.1903,ҳамон ҷо), шоири демократи ӯзбек. Аз оилаи нонвой. Падараш Мирзохӯҷа тошкандӣ ва модараш Биби Ойиша аслан хуҷандӣ буд. Аввал ба мадрасаи «Ҳокимойим»-и Қӯқанд дохил шуда, пас аз хатми он дар мадрасаҳои Бухоро низ таҳсил кардааст. Пас аз хатми таҳсил муддате дар …

МУҚИМОИ ШЕРОЗӢ    (соли таваллуд ва вафот номаълум), шоири эронӣ. Дар асри 17 зиндагӣ кардааст. Бо пешаи хайётӣ рӯз мегузаронид ва ба шеъру шоири шавқу ҳанаси зиёде дошт. Девонаш то замони мо нарасидааст, вале ашъори парокандааш дар таазкираву баёӯзҳо дарҷ гардидааст. Дар пайравии шоирони маснависарои форс-тоҷик достоин «Юсуф ва Зулайхо»-ро назм …

МУҚИМОВ Рахим (таваллуд 2.12.1922, Самарқанд), адабиётшинос ва драматурги тоҷику ӯзбек. А оилан муаллим. Аъзои Партияи Коммунистии Иттифоқи Советӣ  (Коммунистическая Партия Советского Союза) ва соли 1945. Солҳои 1935—1938 дар  Омӯзишгоҳи педагогин тоҷикии Самарқанд, 1938—1941 дар Университети давлатии Ӯзбекистон таҳсил кардааст. Аз соли 1944 дар Университети давлатии Самарқанд ба номи Алишери Навоӣ …

МУҚАННАЪ (соли таваллуд номаълум — вафот 783), лақаби Ҳошим иб-ни Ҳаким — пешвои шӯриши халқҳои Осиёи Миёна ба муқобили исти-логарони араб ва феодалону ашрофони маҳаллӣ. Дар яке аз деҳаҳои Марв дар оилаи косиб ба дунё омадааст. Дар ҷавонӣ козур будааст. Бино ба маълумоти Нартахӣ фаъолияти сиёсиаш дар аҳди Умавиён cap …