Таджикистан – Энциклопедия на таджикском языке КИТОБАМ

МУҲАММАДРАҲИМХОНИ I  (1775—1825), хони Хева. Яке аз сардорони қабилаи қунғурот буд ва барои баланд бардоштани обрӯю эътибори худ ҳокимияти Абулғозиро барқарор кард. Соли 1806 хони Хева  шуд. Муҳаммадраҳимхони I дар мамлакат ислоҳот гузаронида, системаи ягонаи андоз ва пулро ҷорӣ намуд. Барои мустаҳкаму васеъ кардани ҳудуди хонии Хе­ва, соли 1811 мулки …

 МУҲАММАДРАҲИМБИЙ (соли таваллудаш номаълум — вафоташ 1758), асосгузори сулолаи Манғития, амири Бухоро (1753—1756). Муҳаммадраҳимбий як муддат дар дарбори Абулфайахон мансабҳои калонро ишғол карда, бо ёрии аҳли дин ва ашрофон ба тахти Бухоро нишаст. Дар давраи ҳукмронии Муҳаммадраҳимбий Шаҳрисабз, Ургут, Ҷиззах, Уротеппа, Хуҷанд, Тошкент, Ҳисор, Қабодиён ва дигарон мадалҳои аҳолинишин ба …

МУХАММАДОВ Тоҳир Муҳаммадович (таваллудаш 1912, Хуҷанд), иррига­тор, ходими партиявии советӣ, Ирригатори Хизматнишондодаи РСС Тоҷикистон. (1957). Аъзои КПСС аз соли 1946. Солҳои 1928— 1933 хонандан Гидротехникуми Самарқанд, 1933—1935  ҷонишини гидро­техники калони МТС (РСС Ӯзбекистон), 1935 — 1938 техник, 1938—1942 гидротех­ники калон, 1942—44 иҷрокунанда вазифаи инженер, 1944—1950 сардора 1860хоҷагии об, 1950—1952 сардори …

МУҲАММАДМУҚИМ   (соли таваллуд ва вафоташ номаълум), муссавири нимаи дуюми асри 17 тоҷик, намояндаи барҷастаи мактаби минётури Бухоро. Дар ороиши қариб ҳамаи дастнависҳои муътабари он давр иштирок кар­дааст. Аз ҷумла: «Хамса»-и Низомӣ (санан китобат 1648, дар Китобхонаи оммавии Ленинград ба номи Салти­ков-Шедрин), «Шоҳнома»-и Фирдав­сӣ (собиқ коллексияи О. Омбер), «Хамса»-н Низомӣ (солҳои …

МУҲАММАДМУРОДИ САМАРҚАНДӢ(соли таваллуд ва вафоташ номаълум), мусаввир ва минётурнигори охири асри 10  аввали асри 17 тоҷик. Дар Самарқанд ба дунё омадааст. Нозукиҳои санъати тасвириро дар зодгоҳаш омӯхта, махсусан дар манзараю размнигорӣ шӯҳрат ёфт. Аз таъкиби рӯҳониён ҳамроҳи Нодир- муҳаммади Самарқандӣ ва чанде ҳамқаламонаш ба Ҳиндустон рафт. Муҳаммадмуроди Самарқандӣ яке аз …