Таджикистан – Энциклопедия на таджикском языке КИТОБАМ

МУҲАММАДШАФЁЪИ ШЕРОЗӢ  (1783, Шероз —1846, ҳамон ҷо), хушнавис ва шоири форс. Падараш Муҳаммадисмоил ном дошт. Лақабаш Мирзо Кӯчак, тахаллуси адабиаш Висол. Муҳаммадшафъёи Шерозӣ ҳамаи навъи хатҳои давр, хусусан, хати насхро хуб менавишт. Ӯ инчунин илмҳои сарфу наҳв, ҳикмат, риёзиёт, мусиқӣ ва арӯзу кофияро мукаммал аз худ карда буд. Аз ӯ …

МУҲАММАДШАРИФИ САМАРҚАНДӢ   (соли таваллуд ва вафоташ номаълум),            меъмор ва ҳунарманди охири асри    16— аввали  асри   17        тоҷик. Ас­лан аз Самарқанд, Дар сохтани гумбаз ва ороиши ёдгориҳои меъморӣ маҳорат дошт. Ба ХҲиндустон рафта, солҳои 1632—1650 ба сохтмони мақбараи Тоҷкаҳал сарварӣ кард ва намунаи мукаммалтарину нодиртарини санъа­ти гунбазсозии Осиёи Миёна ва Шар­қи …

МУҲАММАДШАРИФ ИБНИ МУҲАММАДНАҚӢ (соли таваллуд ва вафоташ номаълум), муаррихи асри 19 тоҷик. Дар бораи ӯ маълу­моти тарҷумаи ҳолӣ нест. Соли 1800 Муҳаммадшариф бо супориши амир Ҳайдар (ҳукмрониаш 1800—1826) асари «Тоҷ-ут-таворих»- ро навишт. Асар аз муқаддима, ду мақола ва хулоса иборат буда, воқеаҳои солҳои аввали ҳукмронии амир Ҳайдар, шаҷараи Манғития, Чингизхон …

МУҲАММАДФАҚИР  Оллоҳҳон (соли таваллуд ва вафоташ номаълум), наққош ва мусаввири охири асри 16 — аввали асри 17-и форсу ҳинд, аз мусаввирони машҳури тасвирҳои сиёҳқаламӣ дар Мактаби минётури Темуриёни Ҳинд. Дар нигориши мусаввараҳои размӣ (баталӣ) маҳорати баланд доштааст. Муҳаммадфақир Оллоҳонд ар зодгоҳаш Деҳлӣ аз устодони номӣ Муҳаммадмуроди Самарқан­дӣ, Ром Дас, Калавант, …

МУҲАММАДСОЛЕҲИ КАШФӢ (соли таваллудаш номаълум — вафоташ 1644), муншӣ, ҳаттот ва шоири асри 17 тоҷик. Писари Мирабдуллоҳи Тирмизии Мушкинқалам. Дар аҳди Шоҳиҷаҳон дар Ҳиндустон зистааст. Шоҳиҷаҳон ӯро ба аморати яке аз вилоятҳо серфароз гардонидааст. Муҳаммадсолеҳи Кашфӣ ғайр аз хаттотӣ ба забонҳои тоҷикӣ ва ҳиндӣ шеър эҷод мекард. Ба тоҷикӣ Кашфӣ, …