Таджикистан – Энциклопедия на таджикском языке КИТОБАМ

ШОҲРУД, асбоби қадимии мусиқист, ки ба чанг монанд аст. Ш. шакли трапециявӣ ва росткунҷаро дорост. Сохти Ш.; қуттии резнаторист, ки аз болояш торҳои зиёде (сегона) кашида мешаванд. Гушакҳояш дар тарафи рост. Мувофиқи маълумоти маъхазҳои қадимӣ Ш. дар а-ҳои 8—9 аз тарафи сокинони куҳистони назди Самарқанд (аз тарафи Абуҳафсл Суғдӣ) гихтироъ …

ШОҲРАГ, абҳар, вадаҷ, ворта, артерияи асосии даври калони гардиши хун, ки ҳамаи аъзои баданро бо хун таъмин мекунад. Девораи Ш. аз қабатҳои дохилӣ (аз ҳуҷайраҳои эндотелиалӣ иборат аст), мобайнӣ (нахҳои сершумори чандир дорад) ва берунӣ (аз дастаи нахҳои бофтаҳои пайвасткунанда ташкил ёфтааст) иборат буда, бинобар чандириаш дар артерияҳо мунтазам ҳаракат …

ШОҲНОМАХОНӢ, хондан, нақл кардан, ривоят, ҳамосахои манзуму мансури қадимӣ ва «Шоҳнома»-и Фирдавсиро гӯянд. Дар асрҳои миёна  дар Шарқ пешаи махсусе буд, ки соҳибони онро гӯяна, воиз, ровӣ-,  қиссагу ва шоҳномахон мегуфтанд. Ш. махсусан, пас аз «Шоҳнома»-и Фирдавсӣ, ки дар байни мардуми меҳнатӣ мухлисони зиёд пайдо карда буд, равнақ гирифта ба …

«ШОҲНОМА»     номи як силсила асарҳои манзуму мансур аст, ки асотир, ривояту қиссаҳо, достонҳои ҳамсон ва таърихии халқҳои эронинажодро дар бар мегиранд. Ин асарҳо аз он сабаб чуннн ном гирифтаанд, ки дар онҳо таърихи шоҳони Эрон аз давраҳои қадимтарин то замони шикасти охирин намояндаи давлати Сосоннён — Яздигурди III тасвир шудааст. …

ШОҲНЕЪМАТУЛЛОҲ, Саид Нуриддин ибни Амир Абдуллоҳ (1330, қасабаи Моҳони Кирмон—1431, ҳамон ҷо), шоири форс-тоҷик. Ш. дар ҷавонӣ илмҳои адабиёт, калом, ҳикмат ва фиқҳро омӯхта, ба тасаввуф таваҷҷуҳ намуд. Миср, Маккаву Мадина, Балх ва Мовароуннаҳрро саёҳат кардааст, ки ин сафарҳо дар эҷодиёти у нақши муайян гузоштаанд. Ш. шоири соҳибдевон аст. Девони …