Таджикистан – Энциклопедия на таджикском языке КИТОБАМ

«МУНТАХАБ-УТ-ТАВОРИХ» асари таърихии Муҳаммад Ҳакимхон. Хоҷа Муҳаммад Ҳакимхон ибни Саидмаъсумхон соли 1802/03 дар Хӯқанд таваллуд ёфтааст. Дар аҳди Муҳаммадалихон ҳокими вилоятҳои Тӯрақӯрғон, Намангон ва ғайра буд. Дертар аз мансаби ҳокимӣ дур карда шуд ва баъди ин ба Россия, Туркия, Сурия, Фаластин, Миср, Арабистони Саудӣ ва Эрон сафар кард. Баъди бозгашт …

«МУНТАХАБ-УЛ-ЛУҒОТ», «М у н т а х а б-у л-л у ғ о т и Шоҳҷаҳонӣ», «Рашидии арабӣ», фарҳанги арабӣ ба форсӣ. Соли 1637 дар Ҳиндустон аз тарафи Абдуррашид ибни Абдулғафури Татавӣ тасниф шудааст. Мунтахаб-ул-луғот аз муқаддима ва 28 боб иборат аст. Калимаҳо аз рӯи ҳарфи аввал — бузургбахш (боб) …

МУНТАХАБОТ (арабӣ ҷамъи интихобшуда, баргузида), маҷмӯааст, ки як қисми муҳими осори манзум ё мансури адиберо дар бар мегирад. Калимаҳои баргузида, гулчин, осор ё ашъори мунтахаб бо Мунтахоб муродиф ва ҳаммаъноянд. Зери ин унвонҳо якчанд маҷмӯаи асарҳои адибони тоҷик ба табъ расидаанд: «Гулчине аз девони ашьор»-и Носири Хисрав (1957), «Осори мунтахаб»-и …

МУНТАСИР Абӯиброҳим Ис­моил Ибни Нӯҳ (соли таваллуд номаълум — вафот 1005), бародари ду амири охирини сулолаи Сомониён — Мансури П ибни Нӯҳ (997—999) ва Абдулмалик ибни Нӯҳ. Ӯ ба воридшавии туркҳои қарохонӣ ба Мовароуннаҳр ва тақсими мулкҳои Сомониён байни давлатҳои Қарохониён ва Ғазнавиён зид буд. Баъди забти Бухоро (999) қарахониён …

МУНСИФ Миршариф (соли таваллуд ва вафот номаълум), шоири асри 17 то­ҷик. Дар байни мардум бо номи Бобохоҷа низ шуҳрат доштааст. Мунсиф дар эҷоди ашъор ва ифодаи мазмунҳои тоза соҳиби маҳорати комил будааст. Соли 1678 барои такмили илм ба Бухоро меравад ва дар мадрасаи Ғарбия ба омӯзиши ҳандаса, нуҷум, аркони зич …