Таджикистан – Энциклопедия на таджикском языке КИТОБАМ

МУҲАММАД ИБНИ ВАСИФ  (соли таваллуд ва вафоташ номаълум), шоири асри 9 форс-тоҷик. Мувофиқи маълумоти маноаъҳои адабӣ ва таърихӣ, аз қумла, «Таърихи Систон солҳои зиёд қабири дарбори Яъқуб ибни Лайс будааст. М.уҳаммад ибни Васиф дар баробари Абулянбағӣ, Маҳмуди Варроқ, Ханзалаи Бодрисӣ, Бассоми Гурд ва дигарон яке аз нахустин шоиронест, ки ба …

МУХАММАД ИБНИ БОБОИ СА­МАРҚАНДӢ     (соли таваллуд ва вафоташ номаълум), олим ва фақеҳи асри 16 тоҷик. Муфтии Самар­қанд дар аҳди Убайдуллоҳхони Шайбонӣ. Дар Самарқанд зиндагӣ ва эҷод кардааст. Мероси илмии Муҳаммад аз ин «Ал-фатво-ус-Самарқанд» («Фатвоҳои Самарқанд»), «Риёз-ул-музаккирин» («Риёзати зикркунандагон»), «Равзат-ул-воизин» («Боғи ҷаннати воизон»), «Рисолаи ҳисоб дар забти фароиз». «Риёзиёт» («Математика») ва …

МУҲАММАД ИБНИ БАЪЙС  (соли таваллудаш номаълум — вафоташ 849/50), яке аз нахустин шоиронест, ки ба ду забон — форсӣ ва арабӣ шеър гуфтаанд. Ватани Муҳаммад ибни Баъйс Эрони Ғарбист. Вай ба сафи шӯришгаро­ни зидди арабҳо, ки сардораш Бобак буд, дохил шуд, вале баъдтар ба ӯ хиёнат карда, ба тарафи муқобилони …

МУҲАММАД ИБНИ АҲМАДИ СА­МАРҚАНДӢ (со­ли таваллуд ва вафоташ номаълум), олим ва фақеҳи асри 11 форс-тоҷик. Дар зодгоҳаш Самарқанд зиндагӣ ва таҳсил карда, барои такмили дониш ба Бу­хоро рафтааст. Дар он ҷо фиқҳ, ка­лом, мантиқ забони арабӣ, таърихи халқҳои Мовароуннаҳру араб ва ғайраро омӯхт. Мероси илмии ӯ «Туҳфат-ул- фукаҳо», «Эъзоҳ-ул-қавоид фи-л-муаммо» …

МУҲАММАД ИБНИ АЛӢ ибни Муҳаммади Шабоякораӣ (таваллудаш 1298, Шабонкора — соли вафоташ номаълум), муаррих ва шоири форс- тоҷик. Хидмати Хоҷа Риёсуддини пи­сари Рашидуддини Фазлуллоҳро адо мекард. Қасоиди мадҳие ба ӯ бахшидааст. Соли 1333 ба таълифи китоби таърихи башар сар кард. Онро соли 1335 анҷом дода ба Риёсуддин пешкаш кард, то …