Теги: Шахсони машҳур

МУҚАДДАСИ Абӯабдуллоҳ Муҳаммад ибни Аҳмад (946/47, Бай-тулмуқаддас — 1000), сайёҳ, муаррих ва географӣ араб. Дар бораи ӯ маъ-лумоти тарҷумаиҳолӣ кам аст. Муққадаси ба мамлакатҳои Шарқ борҳо сафар карда, соли 985 асари «Аҳсан-ут-тақосим фӣ маърифат-ул-ақолим» («Беҳтарин тақсимот дар маърифати иқлимҳо»)-ро таълиф намуда, ба хонадони Со-мониён тӯҳфа кардааст. Асар аз муқаддима ва …

МУЪИНИ МУСАВВИР (соли таваллуд ва вафот номаълум), мусаввир ва хаттоти асрҳои 16—17 форс-тоҷик, яке аз намояндагони Мактаби минетури Исфаҳон. Санъатҳои нафисаро а в вал аз соҳибҳунарони зодгоҳаш Исфаҳон ва баъд аз мусаввирӣ машҳури замонаш Pизо Аббосӣ омӯхтааст. Муъини Мусаввир чанд муддат дар китобхонаи салтанатии Сафавиён ҳамчун котиб бо устодаш Ризо …

МУШФИҚӢ, Мулло Мушфиқӣ, қаҳрамони латифаҳои халқии тоҷикӣ. Прототипи Мушфиқӣ шоири машҳури асри 16 тоҷик Абдурраҳмони Муш-фиқист, ки бо хаҷвиёту мутоиботаш дар байни халқ шӯҳрати зиёде ёфтааст. Мушфиқӣ дар латифаҳои халқӣ ба сифати шахси ҳақгӯю адолатпарвар ва заковатманду ботадбир амал мекунад. Ин образ дар таърихи инкишофи ҳаҷву мутоиботи халқӣ мавқеъ дошт. …

МУШФИҚӢ (тахаллус; номаш Абдурраҳмон; 1525, Бухоро — 1588, ҳамон ҷо), шоири тоҷик. Падари ӯ аз Марв будааст, бинобар он бо нисбаи «Марвӣ» низ ёд мешавад. Мушфиқӣ дар хурдсолӣ аз падар ятим монда, дар хизмати як ҳунарманди бухороӣ давраи мактабхониашро ба охир расонд. Сипас, мадрасаро тамом кард. Мушфиқӣ дар давраи таҳсили …

МУШТОҚИИ ДЕҲЛАВӢ Шайх Ризқуллоҳ ибни Саъдуллоҳ (1492, Деҳлӣ —1581, ҳамон ҷо), шоир ва муаррихи форсизабони Ҳиндустон. Пас аз таҳсили илм ба тариқати тасаввуф афтода, шогирди чанд тан аз шайхони замонаш шудааст. Муштоқии Деҳлавӣ забони санскритро омӯхтааст. Ӯ ба форсию ҳиндӣ ашъор дошта, дар аксари айвои шеър қувваозмоӣ карда, хусусан дар …

МУШТОҚИ ИСФАҲОНӢ Саидалӣ (тақрибан 1688, Исфаҳон—1758), шоири эронӣ. Маълумоти ибтидоиро дар зодгоҳаш гирифта, баъдтар аз но-мусоидии вазъи зиндагӣ ба бисёр шаҳру вилоятҳои Эрон сафар кардааст. Ба шеъргӯӣ аз хурдсолӣ cap карда, дар синни камол яке аз асосгузорони анчумани адабии Исфаҳон гардид. Дар ин анҷуман чанд тан аз шоирони маъруфи давр, …

МУШРИФ  Мирзоқаландари Исфарагӣ (соли таваллуд ва вафот номаълум), муаррих, шоири дарбор ва амалдори хони Ҳуқанд—Умархон (1810—22). Ӯ бо номи Мирзои Мушриф низ машҳур буд. Мушриф бо супориши Умархон «Зафарнома»-и Фазлии Намангониро, ки ба таърихи ҳукмронии Умархон бахшида шуда аст, ба наср мегардонад. Номи дигари ин асар «Таърихи Амир Умархонӣ» аст. …

МУШКЕТОВ Иван Васильевич (21. 1. 1850, ст. Алексеевская, вилояти Волгогради ҳозира — 23.1.1902, Петербург) , геолог ва географи рус. Соли 1872 Институти кӯҳкории Петербургро хатм кардааст; аз 1877 профессори ҳамин институт. Солҳои 1882—97 геологи калони Комитети геология. Дар Урали Ҷа-нубӣ корҳои тадқиқотӣ бурда, се минерали дар Россия номаълумро кашф кард …

МУШИРӢ Фаридун (таваллуд 1925, Теҳрон), шоири эронӣ. Маълумоти ибтидоӣ ва миёнаро дар Машҳад гирифта, муддате дар Вазорати почта ва телеграф кор кард. Сипас шӯъбаи журналистии Университети Теҳронро хатм намуда, мутасаддии кисмати адабии маҷаллаи «Равшанфикр» гардид. Ашъораш дар матбуоти даврагӣ аз ибтидои солҳои 50 нашр мешавад. Маҷмӯаҳояш бо унвонҳои «Ноёфта» (1955), …

МУШАЪШАЪ (арабӣ — шаъшаанок, шуоъдор, равшан; лақаби сайид Муҳаммад) (соли таваллуд номаълум — вафот 1465/66), роҳбари як ҷараёни шиа, асосгузори давлати хурде дар Хузистон. Худро дар ҷавонӣ саромади Маҳдӣ ва баъзан Маҳдӣ меномид. Соли 1440 (ё 1441) ба шӯриши чанде аз қабилаҳои араб дар ҷануби Ироқ роҳбарӣ кард. Ба шӯриш …