ТЕОРЕМАИ ПИФАГОР, теоремаи маъмули геометрияро гӯянд, ки вобстагии дарозии тарафҳои секунҷаи росткунҷаро ифода мекунад. Тахмин меравад, ки теоремаи Пифагор то Пифагор (асри 6 то мелод) низ маълум будааст, вале исботи он ба ӯ нисбат дода мешавад. Дар аввал теорема таносубҳои байни масоҳати квадратҳои дар гипотенуза ва катетҳои секунҷа сохташударо муқаррар менамуд: квадрати дар гипотенуза сохташуда ба суммаи квадратҳои дар катетҳои сохташуда баробар бузург аст. Одатан теоремаи Пифагорро мухтасар ин тавр баён менамоянд: дар секунҷаи росткунҷа квдрати гипотенуза ба суммаи квадратҳои катетҳо баробар аст: а2+b2=с2 (а, b — дарозии катетҳо, с — дарозии гипотенуза). Теоремаи баръакси теоремаи Пифагор низ вуҷуд дорад: агар квадрати тарафи секунҷа ба суммаи квадратҳои ду тарафи он баробар бошад, он секунҷа росткунҷа аст.
Ш. Нуриддинов.