СЕБИ СУРХ

СЕБИ СУРХ, сурхсеб, як гурӯҳ навъҳои себи маҳаллиро гӯянд, ки пӯст ё мағзи сурх доранд. Баъзан гул, барг, чӯб ва пӯстлохи дарахташ низ сурхтоб мешавад. Себи сурх хелҳои гуногун («пешпазак», «тирамоҳӣ», «туршак», «сурхаксеб» ва ғайра) дорад. Себи «хубонӣ», «ҳуониюсуф», «сангсеб» низ хелҳои себи сурханд. Себи сурх хуштаъм ва хушбӯст; аз 50 то 200 г вазн дорад.

А. П. Енькова.