Гуногун

СОММИРЗОИ САФАВӢ (1517, Табрез—1567), шоир ва тазкиранависи эронӣ. Дар дарбори падараш — шоҳ Исмоили Сафави ва дар ҳалқаи олимону шоирони машқури давр тарбия гирифт. Зиндагӣ ва эҷодиёташ дар Ҳирот ҷараён ёфтааст. Дар маҳбас вафот кард. Девонн ғазалиёти Соммирзои Сафавӣ 6000 байтро дар бар мегирад. Соммирзои Сафавӣ дар таърихи адабиёт бо …

СОМАДЕВА, Сомадевабҳатта (соли таваллуд ва вафот номаълум), шоири ҳинду. Дар нимаи дуюми асри 11 умр ба сар бурдааст. Зодгоҳаш Кашмир. Муаллифи достони мӯҳташами «Катҳасарит-сагара» (Қомуси ривоёт», 1063—83). Сомадева дар танзими ин асар «Бриҳаткатҳа» («Ривояти Кабир»)-и Гунадҳйаро ба асос гирифта буд. Достон 18 қисм, 124 боб ва 21388 байтро дар бар …

СОМ, Сим (аз яҳудии қадим Шем), дар асотири Библия яке аз се писари Нӯҳ, «саромад»-и эламиҳо, ошуриҳо ва дигарон. Номи сомиён низ аз Сом бармеояд.

СОЛОМЕНЦЕВ Михаил Сергеевич (таваллуд 7. 11. 1913, деҳаи Ериловка, ҳозира райони Елеци вилояти Липецк), ходими давлатӣ ва партиявии советӣ, ду карат Қаҳрамони Меҳнати Социалистӣ (1973; 1983). Аз оилаи деҳқон. Аъзои Комитети Партиявии Совети Сотсиалистӣ аз соли 1940. Соломенцев 1940 Институти политехникии Ленинградро хатм намуд. Солҳои 1940 —54 дар заводҳои Липецк, …

СОЛОЖЕНКИН Петр Михайлович (таваллуд 30. 6. 1930, деҳаи Зуевкаи вилояти Куйбишев), химик-технологи советӣ, акаддемики Академияи Фанҳои Республикаи Совети Сотсиалистии Тоҷикистон (1973; аъзокорспондент 1968). Аъзои Комитети Партияи Совети Сотсиалистӣ аз 1965. Доктори илмҳои техникӣ ва профессор. (1972). Ходими Хизмат нишондодаи илми Республикаи Совети Сотсиалистии Тоҷикистон (1974). Саркотиб (1971) ва ноиби президенти …

СОЛОВЁВ-СЕДОЙ (фамилия Соловёв) Василий Павлович (25. 4. 1907, Летербург —4. 12. 1979, Москва). Бастакор ва ходими ҷамъиятии советӣ, Артисти Халқии СССР (1967), Қаҳрамони Меҳнати Социалистӣ (1975). Соловёв 1936 Консерваторияи Ленинградро (синфи композиция дар назди П. Б. Рязанов) хатм намудааст. Яке аз устодони барҷастаи суруди советист. Соловёв — Седой мусаннифи балетҳои …

СОЛОВЁВ Владимир Сергеевич (28. 1. 1853, Москва—13.8.1900, деҳаи Узкое, ҳозир дар канори шаҳри Москва), файласуфи идеалист, фақеҳ, публицист ва шоири рус. Университети Москваро (1873) хатм намудааст. Ба ташаккули ҷаҳонбинии Соловёв таълимоти масеҳият, инчунин ғояҳои буддоия, навафлотуния ва дигар системаҳои динию фалсафӣ таъсири калон расонидазнд. Бисёр нуктаҳоро аз фалсафаи немис (Кант, …

СОЛИМ Асламхон (соли таваллуд номаълум—вафот 1707, Кашмир), шоири форсизабони Ҳиндустон. Аз аҳли Кашмир. Муддате дар хидмати Муҳаммад Аъзамшоҳи писари Аврангзеби Оламгир буд. Зиндагиаш фақирона мегузашт. Солим соҳиби табъи латифу истеъдоди баланди шоирӣ буда, бо шуарои намоёни Ҳиндустон — Носиралии Сарҳиндӣ; Бедил, Моҳир, Неъматхони Олӣ дар масъалаҳои шеъру адаб мусоҳибаҳо кардааст. …

СОЛИКИ ҚАЗВИНӢ  ал-Муҳаммади Иброҳим (соли таваллуд ва вафот номаълум), шоири эронӣ (асри 17). Солики Қазвинӣ аз мардуми Қазвин буда, дар ҷавонӣ муддате дар Исфаҳон зистазст. Солики Қазвинӣ аз Исфаҳон ба Ҳиндустон сафар карда, бо Абӯтолиби Калим ва Муҳаммадҷони Қудсӣ, ки аз шоирони номдорн он давр буданд, мусоҳиб гардидааст. Сипас ба …

СОЛИК Хоҷа Убайдуллоҳ (1713, Уротеппа — 1800, ҳамон ҷо), шоири тоҷик. Аз оилаи давлатманд. Солик дар Уротеппа ва Хоразм таҳсил карда, ҳанӯз аз ҷавонӣ ҳамчун шахси фозил ва шоири ғазалсаро ном баровард. Ба маҳфили адабии Уротеппа роҳбарӣ мекард. Бо сарварни ӯ дар ин маҳфил, ки бдъдтар ба доираи адабӣ табдил …