Назмӣ (соли таваллуд номаълум — вафот 1623, Балх), шоири тоҷик. Дар деҳаи Фулур (Фулул)-и Бадахшон таваллуд ёфтааст. Насрободӣ дар тазкирааш ба иштибоҳ Фулурро яке аз деҳоти музофоти Балх гуфтааст. Мувофиқи маълумоти муаллифи «Баҳр-ул-асрор» Маҳмуди Китобдор Назмӣ пас аа шӯҳрат пайдо кардан ба дарбори Имомқулихон даъват гардида, ба унвони маликушшуаро соҳиб …

Назмии Истаравшанӣ Саидмаҳмудхон (1827, Ӯротеппа —1892/1893, ҳамон қо), шоири тоҷик. Падари Зуфархони Ҷавҳарӣ ва бобои Суҳайлӣ  Ҷавҳаризода. Айёми кӯдаки ва ҷавониашро дар зодгоҳаш гузаронида- аст. Дар Бухоро таҳсили илм кар­дааст. Баъд аз хатми Мадраса Назмии Истарафшанӣ дар зодгоҳаш муддате мударрис, баъдтар муфтӣ ва сипас қозӣ шудааст. Назмии Истарафшанӣ ҳамчун шахси фозилу …

Назмшиносӣ, ниг. Поэтика.  

Назмии Бухорои Сайидҷон-махдум (соли таваллудаш номалум,  вафот 1918), шоири тоҷик. Дар тазкираҳои Мӯзтарам, Афзал Махдуми Пирмастӣ, Садри Зиё, инчунин дар «Намунаи адабиёти тоҷик»-и С. Айнӣ Назмии Бухорои ҳамчун шоири хуштабъ ва хушбаён ёд мешавад. Дар маҳфилҳои адабӣ ва мушоираҳое, ки Садри Зиё ташкил мекард, ӯ фаъолона иштирок менамуд. Тахаллуси шоириаш …

Назми бадахшонӣ (соли таваллуд ва вафоташ номаълум), шоири асри 18 тоҷик. Дар яке аз деҳаҳои Шуғнон таваллуд ёфтааст. Аз осори ӯ бармеояд, ки шоир рӯзгори сахте дошта, дар ғурбату оворагӣ, дур аз ватан умр ба cap мебурдааст. Аз Назмии Бадахшонӣ баёзе, ки аксари шеърҳои дар он ҷамъоваришуда ба ӯ дахл …

Назми сарбозӣ, як навъи назми фолклорӣ ва адабиёти хаттии халқи тоҷик аст, ки зимни ба вуҷуд омадани хизмати сарбозӣ пайдо шудааст. Пайдоиши аксари навъҳои Назми сарбозӣ (рубоиҳо, дубайтиҳо, байт-ҳо, ғазалу мухаммасҳо) ба давраи сарбозгирии ҳукумати Бухоро мансуб аст. Гӯяндагони Назми сарбозӣ модару хоҳар, падару бародар, маҳбуба ва дигар хешовандони сарбозҳо …

Назми ирфонӣ, ниг. Адабиёти сӯфия.

Назм (ар. —ба ҳам пайвастан, ба ришта кашидани ҷавоҳир), сухане, ки бар хилофи наср бо вазну кофия гуфта шудааст. Адабиёт ба маънии аслӣ аз ибтидо чун Назм (каломи манзум) ба вуҷуд омадааст. Аксари навъҳои адабии адабиёти қадиму асримиёнагии тоҷик ва халқҳои дигари Шарқ адабиёти давраҳои ати­қа, асрҳои миёна, Эҳё ва …

Назла (ар. — фуруд омадан), дар тибби қадим бемориест, ки дар натиҷаи аз қисми пеши майна ба халқ, бинӣ, шуш, сина, меъда ва ғайра фуруд омадани фузул (моддаҳои тари нодаркор) ба вуҷуд меояд, Масалан, ба бинӣ рехтани фузулро одатан зуком меномиданд. Назла ду навъ мешавад: 1) Назлаи гарм, ки рақику …

Назирӣ Наимҷон (А с л о н о в; таваллуд 20. 08. 1936, Ӯротеппа), шоири советии тоҷик. Аз оилаи хизматчӣ. Аъзои КПСС аз соли 1965. УДТ-ро хатм кардааст (1959). Ходими журнали ҳаҷвии «Хорпуштак» (1959—1964), муҳаррири радио- журнали «Сӯҳбати дӯстон», сармуҳаррири Комитети давлатии телевизион ва радиошунавонии назди Со­вети Вазирони РСС Тоҷикистон …