МУНОФИҚӢ (аз арабӣ — дурӯя), аз сифатҳои манфии ахлоқ, ки ба ростӣ, покӣ ва самимият зид аст. Мунофиқӣ дар ҷамъияте, ки беадолатии иҷтимоӣ ва антагонизми синфӣ ҳукмрон аст, ҳодисаи муқаррарӣ ба шумор меравад. Мунофиқӣ дар натиҷаи номувофиқии муносибатҳои иҷтимоӣ ва ифодаи идеологии онҳо ба амал меояд. Барои ҷамъияти капиталистии ҳозира …
Муфассал »