Папалекси Николай Дмитриевич (2. 12. 1880, Симферополь — 3. 2. 1947, Москва), физики советӣ, акад. АФ СССР (1939; аъзо-корр. 1931). Баъд аз хатми Университети Страсбург (1904) дар ҳамин донишкада таҳти роҳбарии К. Ф. Браун кор кард. Аз соли 1914 мушовири Ҷамъияти русии телеграф ва телефони бесим буд. Яке аз муассисони Иниверситети политехникии Одесса (1920); аз соли 1922 профессори ҳамин институт. Солҳои 1923—1935 ҳамроҳи Л. И. Манделштам ба шӯъбаи илмии Радиолабораторияи марказии
Папалексиро асосан аз чӯби тут месозанд. Овози Папалекси аз ҷиҳати тембр андаке қафо буда, диапазони қаторовозҳои диатолинии он чунинанд:
Ленинград роҳбарӣ намуд. Аз соли 1935 дар институтҳои физика ва энергетикаи АФ СССР дар Москва кор кард. Раиси Совети илмии умумииттифоқӣ оид ба радиофизика ва радиотехник и назди АФ СССР буд. Солҳои 1914—1916 дар соҳаи радиотелеграфияи самтир тадқиқот бурд, дар боби радиоалоқа бо киштҳои зериобӣ ва телеидораи онҳо таҷрибаҳо гузаронд, ба коркарди аввалин намунаҳои радиолампаҳои ватанӣ роҳбарӣ намуд.
Папалекси ҳамроҳи Л. И. Манделштам дар соҳаи лаппишҳои ғаирихаттӣ ва параметрӣ тадқиқоти рукнгузарро ба амал бароварданд; резонансҳои комбинатсионӣ ва параметриро кашф ва методи ангезиши параметрии лаппишҳои электриро ихтироъ карданд, бо ёрии методи интерференсионие, ки ихтироъ карда буданд, дар рӯи замин паҳн шудани радиомавҷҳоро муфассал омӯхта, суръати онҳоро ба ғояти аниқи чен карданд. Лауреати Мукофоти ба номи Д. И. Менделеев (1936), Мукофоти давлатии СССР (1942). Бо ордени Ленин мукофотонида шудааст