МУКАЛЛАФӢ

МУКАЛЛАФӢ (аз арабӣ odC* — андозпазир; комил, соҳибҳуқуқ), дар ҳуқуқи ҷиноятӣ қобилияти ба ҳаракатҳои худ баҳо додан, онҳоро идора карда тавонистани шахс, ки аз аломатҳои ҳатмии ҷиноят мебошанд. Дар ҳуқуқи ҷиноятин советӣ Мукаллафӣ— асоси гуноҳ ва ҷавобгарӣ барои кирдори ҷиноятист. Маънои ҳаракатҳои худро фаҳмида тавонистан ҳамин

аст, ки шахс бояд вазъияти воқеии муҳити атроф, кирдори худро фаҳмад, ба хавфи барои ҷамъият доштан рафтори худ дуруст баҳо дода тавонад. Маънои идора карда тавонистанн рафтор ҳамин аст, ки шахс бояд ихтиёран амал, тасаввур ва хоҳиш карда тавонад. Агар муфаттиш ё суд доир ба ҷинояти Мукаллафӣ шубҳа дошта бошанд, масъаларо эксперти­заи психологии судӣ ҳал мекунад. Набудани Мукаллафӣ, яъне номукаллафӣ ҷавобгарии ҷиноятиро истисно менамояд.