Маданият ва санъат

Па-де-де (фраке, pas de deilx — рақси дукаса), номи яке аз шаклҳои маъмули мусиқию рақсӣ дар балет. Аз қисмҳои зерин: баромади умумӣ— адажио (рақси дукасаи лирикӣ), аллегро —ду вариасия (рақси яккаи раққос ва раққоса) ва кода (рақси якҷояи хотимавӣ) иборат аст.

Паганини (Paganini) Никколо (27. 10. 1782, Генуя —27. 5. 1840, Нисса), скрипканавоз ва бастакори италиявӣ. Аз оилаи савдогар. Аз синнн 11-солагӣ дар консертҳо иштирок дошт. Аз соли 1797 дар Италия ва аз 1828 дар бисёр мамлакатҳои Европа баромад кардааст. Паганини яке аз асосгузорони романтизми мусиқист. Ӯ шунавандаро бо образҳои мусиқии …

Павличко Дмитро (Дмитрий) Василевич (таваллуд 28. 9. 1920. деҳаи Стопчатово, ҳозира райони Яблонои вилояти Ивано-Франковски Pеспубликаи Cоветии Cотсиалистии Украина), шоири советии Украин. Аъзои КПСС аз соли 1954. Университети Лвовро хатм кардааст (1953). Муаллифи маҷмғаҳои «Муҳаббат ва ғазаб» (1953), «Замини ман» (1955), «Риштаи сиёҳ» (1958), «Тундоб» (1959), «Дар посбонӣ» (1961), «Шохаи …

Павлов Михаил Александрович (21. 1. 1863, маҳаллаи Божий Промысел, ҳоло дар ҳудуди шашри Ленко­ран — 10. 1. 1958, Москва), метал­лурги советӣ, асос­гузори мактаби советии домначиён, академики Академияи Фанҳои СССР (1932; аъзо-корреспондент 1927), Қаҳрамони Меҳнати Сотсиалистӣ (1945). Баъд аз хатми Институти кӯҳкории Петер­бург (1885) дар заводҳои металлургия ноҳияи Вятск инженер шуда …

Оҳӣ Мавлоно Султоналибеки Туршезй (соли таваллуд номаълум — вафот 1521), шоири форс-тоҷик. Зодгоҳаш Туршез. Марди ошиқпеша ва сӯфи- машрабе буда, дар ибтидо бо тахаллуси «Наргисӣ» шеър мегуфтааст. Девоне иборат аз ғазалу рубоӣ мураттаб сохтааст. Дар ашъори лирикии Оҳӣ хусну ҷамоли маъшуқа, маю соқиву мутриб, ишқу вафодорӣ, яъси фироқу умеди висол …

Оҳуи Мусиқор (соли тавалд ва вафот номаълум), навозанда, ҳофиз ва бастакори охири асри 16 — аввали асри 17 тоҷик. Дар Бухоро таваллуд ёфта, илмҳои мусиқӣ, бадеъ, муаммо, фалсафа ва табииётро омӯхт. Оҳуи Мусиқор муддате дар ҳузури мусиқидони номии Бухоро Муҳаррами Ҷанги таркиботи илмию амалии мусиқиро аз бар кардааст. Оҳуи Мусиқор …

Оҳии Ҳиравӣ (соли таваллуд ва вафот номаълум), ҳофиз, бастако­ри асри 15 форс-тоҷик. Зодгоҳаш Ҳирот буда, дар Бухоро фавтидааст. Дар ибтидо маишаташро аз касби нонвой таъмин мекард. Санъати мусиқиро аз ҳунармандони зодгоҳаш, махсусан аз Устод Шодӣ, писари ӯ Ғулом Шодӣ омӯхт. Оҳии Ҳиравӣ бештар бар ашъори Абдурраҳмои Ҷомӣ суруд мегуфтааст. Ӯ …

Оҳии Машҳадӣ Мавлоно Алӣ (соли таваллуд ва вафот номаъ- лум), шоири ибтидои асри 15 форс-тоҷик. Тафсилоти рӯзгораш норавшан аст. Оҳии Машҳадӣ чанде аз маснавиҳои «Хамса»-и Низомии Ганҷавиро ҷавоб гуф- та будааст. Аз чумла дар пайравии «Лайлӣ ва Маҷнун»-и Низомӣ бо унвони «Хаёл ва Висол» маснавие навишта будааст, ки байти матлаашро …

Оҳанг, нағма, навои мусиқист. Овозҳои бо тарзу услуби муайян ҷойгиршудае, ки асоси ягон асари мусиқиро ташкил дода, сохти пардавӣ, гармония, зарб, вазн ва ҷузъҳои композисияи мусиқиро бо ҳам муттақид менамоянд. Оҳанг одатан ба рукнҳои шеъри мувофиқ омада, воситаи асосии сохтани таркиби нағма ва навои муайян ба шумор меравад. Дар мусиқии …

Окоҳашари  Кашмирӣ Оқомуҳаммадшоҳ (1879, Банорас —1935, Лоҳур), драматург ва шоири ҳинду. Ба забонҳои урду ва ҳиндӣ менавишт. Дар Баворас таҳсил кардааст. Солҳои 90 зери таъсири драматург ва шоир Маҳдӣ Ҳасани Эҳсони Лакҳнавӣ ба эҷоди драмаҳо ба забони урду шурӯъ намуд; нахустин драмааш — «Офтоби муҳаббат» (1897). Дар эҷодиёти Окоҳашари  Кашмирӣ …