БОР

БОР, борбӯхча, чизу чораи дар як ҷо ҷамъшудаи ашёи рӯзгор, ашё ва чизҳои бастабандшудаи хурду калон, ин­чунин ҳамаи васоили ҳамлшавандае, ки ба воситаи шахс ва ё воситаи дигари нақлиёт аз маконе ба маконе интиқол дода мешаванд. Шахси ҳамлкунандаи Борро маъмулан ҳаммол меноманд. Бори кам (на он қадар вазнини рӯзгор), ба мисли бастаи алаф, ҳезум, хас, халта, канор, қопча ва амсоли инро ба пуштора мебардоранд. Борҳои вазнинтар (сангинтар)-ро бо аспу хару шугур мекашонанд. Бор ҳамчунин ба маъноҳои вазнинӣ, гаронӣ, ғусса, ғам, андӯҳ, бар, мева, самар, ҳосил, қабул, пазироӣ (дар боргоҳ), иҷозат, рухсат, дафъа, карат, маротиба, шоха, шохи дарахт, шохи наботот ва амсоли онҳо ҳам истифода мешавад.

Р. Раҳмонӣ.