АБУЛҲАСАНИ НУРӢ Аҳмад ибни Муҳаммад ибни Абдуллоҳ, мулаққаб ба «Амирулқулуб» ва «Қамаруссуфия» (cоли таваллуд номаълум – вафот 907), яке аз мутасаввифони машҳури форс-точик (асри 10). Бо Ҷунайди Бағдодӣ низ аз наздик шинос будааст. Абулҳасани Нурӣ табъу баёни шоирона доштааст. Сулламӣ дар «Ҳадоиқ-ут-тафсир» аз аҳволи ӯ зикр кардааст. Баъзе суханҳои Абулҳасани …

АБУЛҲАСАНИ НАСАВӢ (соли таваллуд  номаълум – вафот такқрибан 1030), риёздони асри 11 форс-тоҷик. Дар сарчашмаҳо бо шакли навишти арабии Абул-Ҳасан Алӣ ибн Аҳмад ан-Насавӣ вомехӯрад. Абулҳасанӣ Насавӣ шогирди Ҳушёри Гелонӣ (Ҷилӣ) буд. Фаъолияти илмиаш асосан дар шаҳрҳои Рай ва Исфаҳон дар дарбори султони сулолаи Бувайхиён Маҷдуддавла ва дар шаҳри Ғазна …

АБУЛҲАСАНИ МУНШӢ (сои таваллуд номаълум – вафот 1853), хаттоти тоҷик (асри 19). Дар навиштани хатҳои арабӣ маҳорат дошт. Аз осори ӯ як нус­хаи девони Носири Хусрав бо хати настаълиқ боқӣ мондааст, ки дар Китобхонаи миллии Теҳрон маҳфуз аст.