ХОҶА

ХОҶА, хўҷа 1) сардор, сарвар, соҳиб, хуҷаин, 2) калимаи лақабмонанд, ки нисбат ба шахси муҳтарам истифода мешавад; 3)’ касе, ки корҳои хоҷагиро идора мекунад, ҳаволадор, мутасаддии корҳо, корпардоз. Дар байни халқҳои Шарқи Наздик ва Миёна ифодаи табақаи иҷтимоии феодалӣ, шахси баъди сайид, дар ҷамъияти феодалӣ вакили табақаҳои ҳукмрон. Баъзе Хоҷагон соҳиби мулку моли зиёд буда (мас., Хоҷа Аҳрор), дар ҳаёти ҷамъиятӣ роли манфӣ бозидаанд.