ТАНХОҲ, 1) обу замияе, ки дар замони амир ба амалдорону сипоҳиён барои фоида бурдан аз он бо меҳнати деҳқонон, бепул медоданд;
2) даромад аз замин ва обе, ки дар Бухорои амирӣ ба амалдорон ва сипоҳиён барои хизмате дода мешуд. Соҳиби танхоҳро танхоҳдор меномиданд.
Инчунин кобед
САФОЛ
САФОЛ, маснуот ва ашёест, ки дар натиҷаи ба ҳам омехтани гилмоя, хамираи минералҳо, оксидҳо ва …