Теги: Шахсони машҳур

Огаҳӣ (тахаллус; номаш Myҳаммадризо ибни Эрниёзбек; 1809, деҳаи Қиёти иазди Хевя —1874), шоири ӯзбек, муаррих, олим ва тарҷумон. Мадрасаро хатм кардааст. Забонҳои арабӣ, форсӣ-тоҷикӣ ва туркиро хуб медонист. Аз Огаҳӣ девони ашъор бо номи «Таъвиз-ул-ошиқин» (9000 байт, нашр 1905, 1909, Хева), якчанд асари таърихӣ — «Риёз-уд- давла» (1844), «Зубдат-ут-таворих» (1846), …

Огаҳии Яздӣ (соли  таваллуд ва вафот) номаълум), шоири эронӣ. Дар 16 умр ба cap бурдааст. Бино ба гуфтаи муаллифи «Тӯҳфаи Сомӣ», Огаҳии Яздӣ шоири пешавар буда, бо дӯзандагӣ рӯз мегузарондааст. Дар «Қомус-ул-аълом» ишора шудааст, ки ӯ тамоми умрашро дар Язд гузаронда ва як бор ба Ҳирот сафар кардааст. Бештар қасидаю …

Огаҳии Xуросонӣ Мавлоно Ҷамолуддин Муҳаммад (соли таваллуд ва вафот номаълум), шоири форс- тоҷик. Дар чоряки охири асри 15 дар Ҳирот ба дунё омада, то нимаи аввали асри 16 умр ба cap бурдааст. Пас аз таҳсили расмӣ Огаҳии Xуросонӣ дар назди яке аз писарони Ҳусайн Бойқаро — Шоҳғариб хизмат кардааст. Огаҳии …

Ограков Николай Васильевич (таваллуд 30. 10. 1917, деҳаи Молоково, ҳозира pайони Молоковскии вилояти Кали­нин), ҳодими ҳарбӣ, Маршали Ит- тифоқи Советӣ (1977). Аъзои КПСС аз соли 1945. Дар Армияи Сурх аз соли 1938. Академияи ҳарбии ин­женерии ба номи В. В. Куйбышев (1941) ва Академияи ҳарбии Штаби генералии Қувваҳои Мусаллаҳи СССР-ро (1959) …

Огарёв Николай Платонович (6. 12. 1813, Петербург —12. 6. 1877, Гринвичи Лондон), революсионер, публисист ва шоири рус. Аз оилаи дворянин. Аз соли 1830 дар Университети Мо­сква таҳсил ме-кард. Бо ташаббуси Огарёв ва А. И. Гер­сен кружоки сту­дентӣ ташкил кар­да шуд, ки кру­жоки сиёсӣ ҳисоб меёфт. Огарёв тобистони 1834 бо баъзе …

Овчинников Юрий Анатоле­вич (таваллуд 2. 8. 1934, Москва), химик ва биохимики советӣ, академики кадемияи Фанҳои СССР (1970; аъзо- корреспондент 1968). Аъзои КПСС аз соли 1962. Университети давлатии Москваро хатм кардааст (1957). Аз соли 1960 ходими илмӣ ва аз 1970 директора Институти химияи пайвастҳои табиии (ҳоло Институти химияи биоорганикии ба номи …

Овчинников Павел Николаевич (4. 04. 1903, Уфа —22. 12. 1979, Душанбе), ботаники совети, докто­ри илмҳои биоло­гия (1947), профессор (1954), академики Академияи Фанҳои РСС Тоҷикистон (1957; аъэо-корреспондент аз соли 1951), Ҳодими Хизматнишондо­даи Илми РСС Тоҷикистон (1963), Қаҳ- рамони Меҳнати Сотсиалистӣ (1969). Аъзои КПСС аз соли 1945. Иштирокчии Ҷанги Бузурги Ватанӣ. Шӯъбаи …

Публий Овидий Назон (Publius Ovidius Naso) (43 то милод— тақрибан 18), шоири римӣ. Шеъри ҳасбиҳолӣ ва асосан, ишқӣ менавишт. Овидий дар достонҳои аввалинаш «Илми ишқ» ва «Давои ишқ» дар муносибатҳои ишқӣ ба хонанда ,насиҳат дода, манзараҳои ҳаёти Римро тасвир кардааст. Достони «Масх» («Метаморфозаҳо») 250 ривояти асотирӣ ва фолклориро доир ба …

Обухова Надежда Андреевна (6. 3. 1886, Москва —15. 8. 1961, Феодосия), сарояндаи советии руси (мессо-сопрано), Артисти Халқии СССР (1937). Соли 1912 Консерваторияи Мос­кваро (синфи У. А. Мазетти) хатм намуда, аз худи ҳа­мон сол дар консертҳо бароӣад кардааст. Солҳои 1916 — 1943 — солисткаи Театри Калон (партияи аввалинаш —Полина аз «Моткаи …

Обухов Александр Михайлович (таваллуд 5. 5. 1918, Саратов), геофизики советӣ, академики Академияи Фанҳои СССР (1970, аъзо- корреспондент 1953). Паср аз хатми Университети давлатии Москва (1940) дар Институти геофизикии Академияи Фанҳои СССР кор кардааст. Аз соли 1956 директори Институти фи- зикаи атмосфераи Академияи Фанҳои СССР. Профессори Университети давлатии Москва (аз 1949). …