СИПОҲ, сипаҳ (марди низомӣ, -аскар), лашкар ë қӯшунро гӯянд, ки давлатҳо барои гнигаҳбонии сарҳадҳо, мудофиаи худ ва ҳуҷум ба кишварҳои ғайр истифода мебаранд; 2) шахсеро гӯянд, ки дар хизмати ҳарбӣ бошад; Сипоҳро лашкарӣ ҳам меноманд; 3) маҷозан донаҳои шоҳмотро низ Сипоҳ мехонанд. Дар ин маънӣ дар «Шоҳнома»-и Фирдавсӣ омадааст:
Пиёда бидиданду пилу сипоҳ,
Руху аспу рафтори фарзину шоҳ.
Нигаред низ Қӯшун.