ШОҲИД Муҳаммадшоҳи Самарқандӣ (с. тав. ва ваф. номаълум), шоири тоҷик (а. 17). Дар Самарқанд зиндагӣ ва эҷод кардааст. Ш.аз ҷавонӣ бо Малеҳои Самарқандӣ шинос шудааст. ӯ марди хуштабъу зариф ва хушсуҳбат буда, дар ҳаҷву мутоиба истеъдоди баланд доштааст. «Дар бадеҳаву ҳаҷву ҳиҷо, — навиштааст Малеҳои Самарқандӣ,- ба навъе хотираш роғибу моил аст ки ҳама кас ба у қоил аст…». Ш. гоҳо ба тақозои эҳтиёҷоти зиндагӣ ба мадҳи аҳли давлат низ рӯ овардааст. Дар «Музокир-ул-асҳоб» аз осори ӯ фақат ин байти матлаъ зикр шудааст.
Аз дидаам сиришк наранҷида рафтааст,
Бе оразат гиристан аз дида рафтааст.
Ад.Суханварони сайқали рӯйи замин. Д.,1973
С.Саъдиев