РАҶОӢ Сайфуддин Маҳмуди Исфаҳонӣ

РАҶОӢ Сайфуддин  Маҳмуди Исфаҳонӣ (соли таваллуд номаълум — вафот 1555), шоири форс-тоҷик. Раҷоӣ илмҳои маъмули замонашро ба хуби азхуд карда буд. Дар тазкираҳо шавқу ҳаваси беандозааш ба ҳисобу ҳандаса (математика) қайд гардидааст. Раҷоӣ дар дарбори ҳукмрони давраш котиби расмӣ буда, муомилоти девонӣ; (канселярӣ)-ро ба хубӣ анҷом медод.

Раҷоӣ аз авлодоии Камолуддини Исмоили Исфаҳонӣ буда, яке аз шоирони маъруфи замонаш ба шумор  мерафт. Соммирзои Сафавӣ дар бораи Раҷоӣ чунин менависад: «… чуй  тақрироташ дар ваҷҳи маъқулӣ ва адои калимоташ дар ниҳояти ширинӣ ва мақбулӣ, ман ӯро хушлаҳҷа гуфтаам». Дар навъҳои гуногуни ; шеър (қасида, ғазал, рубоӣ ва ғайра)  асарҳо офаридааст. Дар ҳаҷву мутойиба маҳорати калон доштааст.  Аз миқдори ашъор ва ё девони Раҷоӣ тазкиранависон  ҳеҷ гуна иттилое надодаанд. Рубоии зерин аз эҷодиёти  Раҷоӣ аст, ки дар «Тӯҳфаи Сомӣ» оварда шудааст:

Он гул, ки дили аҳли вафоро хун кард,

Хун кард чунон ки кас надонад чун кард.

Сарпапҷа ба хуни ошиқон гулгун кард,

Чун шохи гуле, ки ғунчаҳо берун кард.