Петровский Иван Георгиевич (18. 1. 1901, Севок, ҳозира вилояти Брянск—15. 1. 1973, Москва), математики советӣ, акад. (1946; аъзо- корр. 1943) ва аъзои Президиуми АФ СССР (аз соли 1953). Қаҳрамони Меҳнати Сотсиалистӣ (1969). Баъди хатми Университети Москва (1927) дар ҳамон ҷо кор кард (аз соли 1933 профессори, солҳои 1951—1973 ректор). Асарҳои асосии ӯ ба назарияи муолилаҳои дифференсиалӣ бо ҳосилаҳои хусусӣ, геометрияи алгебравӣ, назарияи эҳтимолият, физикаи математикӣ ва дигар соҳаҳои математика оиданд. Петровский ба назарияи умумии системаи муодилаҳои дифференсиалӣ бо ҳосилаҳои хусусӣ асос гузошт; синфи системаҳои эллиптикӣ, гиперболӣ ва параболиро ҷудо кард ва омӯхт; таҳлилӣ будани ҳалли системам эллиптикиро муқаррар намуд (1937); масъалаи Коширо барои системаҳои гиперболӣ ва параболӣ омӯхт ва ғайра. Асарҳои ба назарияи эҳтимолият оид будаи Петровский дар тадқиқи просессҳои тасодуфӣ саҳми муҳим буданд.
Петровский— доктори фахрии университетҳои Карлов (Прага. 1960), Бухарест (1962), Лунд (1968), София (1972), аъзои фахрии хориҷии Академияи РСР (1965). Аъзои Комитети муҳофизати сулҳи СССР (аз соли 1955). Депутати Совети Олии СССР (даъватҳои 6— 8), аъзои Президиуми Совети Олии СССР (аз соли 1966). Ду карат лауреати Мукофоти давлатии СССР (1946, 1952). Бо 5 орденн Ленин ва дигар ордену медалҳо мукофотонида шудааст.
Ас.: Лекции но теории обыкновенных дифференциальных уравнений. 1970; Лекции по теории интегральных уравнений.
М., 1965;
Ад.: Иван Георгиевич Петровский, «Успехи математических наук», 1971; т. 26, в. 2, Олейник О. А., Математические работы И. Г. Петровского, «Вестник МГУ. Математика, Механика»», 1974,
- 1.