АБУСАЙДИ ГУРГОНӢ

АБУСАЙДИ ГУРГОНӢ (соли таваллуд ва вафот номаълум), шоири форс-тоҷик (асри 12). Ҷузъиёти тарҷумаи ҳолаш маълум нагардидааст. Аз ашъори боқимондааш бармеояд, ки ӯ дар онҳо андешаву матлабҳои иҷтимоӣ сиёсӣ, танқиди зулму золимӣ, мубориза ба муқобили бемаърифативу мардумозории баъзе аъёну ашроф инъикос ёфтаанд. Мувофики маълумоти сарчашмаҳои адабӣ дар эҷоди навъҳои шеър – маснавӣ, қасида, ғазал, рубоӣ, қитъаҳо ва ғайра маҳорати хос доштааст. Намунаҳои ашъораш дар тазкираву баёзҳо оварда шуда- анд. Абёти зерин аз ӯст:

Он қавм, ки эшон раҳи аҳрор супурданд,
Аҳволи чаҳон ботилу бозича шумурданд.
Меҳнатзадагонро ба карам даст гирифтанд,
Чун даст гирифтанд, бар он пой фишурданд.
Эшон ҳама рафтанду ҷаҳон ҷумла ба муште
3-ин нокасу номардуму номард супурданд…
Қавме ҳама ноқисаву навқиса, ки аз бухл,
Номи карам аз номаи ҳастӣ бисутурданд…

Ҳ. Қаландаров.