Таджикистан – Энциклопедия на таджикском языке КИТОБАМ

ШУУР (ар.— душ, огохи, фахм, фикр), шакли олии инъикоси маънавии вокеиятро гуянд, ки танхо ба инсон хос аст. Он бо нутк алокаманд буда, шаклхои хиссиёташ идрок, хотира, тасаввур, тахайюл ва диккат мебошад ва хамчун тафаккури абстракти дар мафхум, хукм, хулоса, фарзия, хадс, гоя ифода мегардад. Мафхуми Ш. хам шуури фарди …

ШУУБИЯ (аз ар.— халк, мардум, дар Куръон ба маънои мардуми гайри араб, ачамиён омадааст), чараёни оппозициони нисбат ба усули хукмронии сиёсию фархангии арабхоро гуянд, ки ох. а. 8 дар байни ачамиён пайдо шуда буд. Мувофики таълимоги Куръон ислом баробарию бародариро таргиб мекард, вале аз давраи Умаввиён cap карда дар хилофат …

ШУУРИИ КОШОНИ (с. тав. ва ваф. номаълум), шоири форс-точик (а. 16). Шогирди Мухташами Кошони. Девони ашъораш шомили 6 хаз. байт (газалхо, рубоихо ва китъахо) боки мондааст. Мавзуи асосии ашъори Ш. К. ишк аст. Абьёти зерин аз уст: Ба ёди зулфи ту душина дидаам хобе, Ки сад рисолаи ошуфта гашт таъбираш. …

ШУУРНОКИ ВА СТИХИВИЯТ, категорияхои материализми таърихиро гуянд, ки чараёни хаёти чамъиятиро тавсиф менамоянд. Фаъолияте, ки тавассути одамон мувофики максади муайян ба вукуъ мепайвандад, шуурноки ном дорад. Стихиявият бошад, амали бемаксаду маромест, ки низоми муайян надорад ва назорат карда намешавад. Заминаи асосии шуурноки маърифати конунхои объективии табиату чамъият буда, дар асоси …

 ШУУРИ     (с. тав. ва ваф.номаълум), шоири точик (а. 16). Нисори дар «Музаккир-ул-ахбобм ба эчодиёти Ш. бахои арзанда дода, хаёлоташро «хуб» ва ашъорашро «маргуб» медонад. Дар ашъори парокандаи Ш. шикоят аз замона ва оханги . номуроди мушохида мешавад. Намунае аз мероси у: Гашт рузи иду хар су дар паяш биштофтем, Ёр …