МУИН Мухаммад (1913, Рашт, Эрон — 1971, Техрон), адабиётшинос ва забоншиноси эрони. Профессори Университети Техрон. Дар Техрон тахсил кардааст. Аввалин доктори Университети Техрон буд. Муаллифи бештар аз 300 -таълифотн илми доир ба адабиёт, фалсафа, асотир ва забонхои даврахои кадим ва миёнаи эрони мебошад: «Маздаясна ва таъсири он дар адабиёти порси» (1947), «Хикмати ишрок ва фарханги Эрони бостон» (1951), «Тахлили «Хафт пайкар»-и Низоми» (1960), «Хофизи ширинсухан», «Амир Хисрави Дехлави», «Оинаи Искандар», «Баргузидан шеъри форси» (1955), «Баргузидаи насри форси», «Шумораи хафт ва «Хафт пайкар»-и Низоми ва гайра Муин инчунин чанде аз асархои адибони форс-точикро ба нашр хозир кардааст: «Ча- хор макола»-и Низомии Арузии Самарканди, «Донишномаи Алои»-и Абуали ибни Сино, «Чомеъ-ул-хикматайн»-и Носири Хисрав, «Чавомеъ- ул-хикоёт»-и Авфи ва гайра. Лугати «Бурхони котеъ»-ро бо тасхех нашр намуд. Муддати зиёд дар тайёр кардани лугатномаи Деххудо ба у ёри расонид. Пас аз марги Деххудо нашри лугати уро ба ухда гирифт. Гайр аз ин худаш дар 6 чилд лугате тартиб додааст. Муин хамчун шоир низ машхур аст. Муаллифи газалу ру- боихо, достони «Ситораи Нохид ё достони Хурдоду Амрдод» (1937) аст, ки дар асоси сюжети устурахои Эрони бостон навишта шудааст.
Г. Кодиров.