МИКОЗХО

МИКОЗХО (юн. mykea — занбуруг), як навъ касалии одам ва хайвон аст, ки занбуругхои паразит ба вучуд меоранд. Бепггар пусти одам чарохат мебинад (дерматомикозщо). Одамон ба баъзе навъхои Микозхо аз якдигар ба воситаи асбобу анчомхои рузгор, сарулибос ва инчунин аз хайвонот сироят меёбанд. Микозхоро вобаста аз осеббинии ин ё он узв ва бофтахо ба навъхои зерин чудо ме­кунанд: Микозхое, ки аз онхо эпидермис, мую нохун (трихофития, микроспо­рия, калй). эпидермис ва нохун (эпидермофития, кандидоз) ва узвхои даруни (актиномикоз, кокцидиоидомикоз, бластомикоз ва г.) чаро­хат мебинанд. Инкишофи Микозхои одам ба сироятнокии занбуруг, кобилияти мухофизии организму узви осебдида, таъсири мухити беруна вобаста аст.

Микозхои хайвонот. Аз Микозхо хайвоноти хочагии кишлок хайвоноти мухрадор, дарранда, хоянда, занбур ва мохи сиро­ят меёбанд. Ангезандаи Микозхо ба орга­низм дохил шуда, процессхои махсуси патологиро ба вучуд меоранд. Микозхос., дар пуст трихофития, микрос­пория, фавус ва г., дар узвхои дохи­ли лимфангит, споротрихоз, стрептотрихоз, кокцидиондомикоз, криптококкоз ва г. Микозхои пуст дар тамоми дуньё ва висцерали (узвхои дохи­ли) бешгар дар мамлакатхои Аме­рика, Европа ва Осиё пахн гаштааст.