Оят

Оят (ар. — аломати илоди, муъчиза) як факраи сураи Куръон, ибораест, ки мазмуни муайянро ифода мекунад. Оят гуё вахии худо ба ра­сули худ Мухаммади Мустафо ё як навъ дастуруламале будааст ба бандагонаш.

Дар нусхахои аввалин (асрхои 7—8) Каломи мачид ба Оятхое таксмм мешавад, ки зимни дар як сура бо таркиби ракам омадаанд. Оятхо ба забони кадими араби (баъзе кисмхояш бо санъати сачъ) навишта шудаанд. Аксар Оятхо хам- кофияанд.