ТАБАР

ТАБАР, асбоби рузгор, олати филизиест барои буридани чубу дарахт, майда кардани хезум, гушт ва гайра.Дараввалинеолитпайдошуд. Аввалхоаз санг месохтанд. Табари санги фонашакл буда, онро ба нуги дастаи чуби мебастанд. Дар охири неолит Табарихои сангин суфта маъмул гардиданд;
Дар асри биринчи Табархои миси ва биринчии сурохдор пайдо шуданд. Дар асри охантабари оханаш сурохдор маъмул гардид. Бо мурури замон табартакмил ёфт ва дами онро баъзан аз пулод месохтаги шуданд. Аз асри 17 сохти Табари хозира маъмул шуд. Бозёфтхои археологи бар он далолат мекунанд, ки дар Осиёи Миёна хам Табар аз кадим маълум буд. Табарякчанд хел мешавад. Табари калон (вазнаш то 3 кг, барои дарахтбури ва кундакафони), табари миёна (2,5 кг, барои хезумшикани), табарча (то 1 кг, асосан барои гушткимакуни) ва табарзин (ОЛОТИчанги). Холо хелхои гуногуни табарро дар сеххои рехтатари ва заводхои махсуси металлурги месозанд.