ФОТИХА

ФОТИХА (араби — кушоиш, огози чизе), 1) огози китоб, сураи нахустини Куръонро гуянд. 2) ибтидои коре, дуои хаир, рухсат ва ичозат.

Баробари мукаррар шудани ахкоми дин ва интишори идеологияи ислом фотихахони ба чабхахои гуногуни хаёт ва маишати халкхову кишвархои мухталиф, урфу одат ва маросимхои онхо ворид гашт. Пеш аз хама, кироати фотиха дар намоз хатми шуд. Инчунин дар мавридхои аз сари дастархон хестан, ба сафар баромадан, ба кори хайре шуруъ намудан, арвохи гузаштаро ёд кардан,рухсат ва ичозат хостан ва гайра хондаии фотиха зарур дониста мошавад. Дар чунин мавридхо кироати суран фотиха шарт набуда, мафхуми фотиха бештар маънои дуои нек додан ё гирифтанро ифода менамояд.
Фотихахониро рухониён ба яке аз воситахои бойшавии худ табдил додаанд. Бокимондахои урфу одатхои дини, аз чумла фотихаро дар байнн диндорон холо хам мушохида намудан мумкин аст. Ба хаёт чори шудани анъана ва маросимхои нави совети барои бархам хурдани фотиха бо тамоми шаклхои зухуроташ заминахои муооид фарохам месозад.
С. Махмадуллоев.