ТАРСЕЪ

ТАРСЕЪ (араби — гавхар нишонидан ба чизе), 1) аз пешахои халкии точикист иборат аз нигинакори кардани чизе (масалан, камарбанд); 2) аз санъатхои бадеии лафзи — иборат аа мувозинати калимахои мисраи якум бо дуюм аз чихати сифату микдор.

Родуёни хола-хона овардани бахшхои сухан ва Шамси Кайси Рози «мусаччаъ гардонидани калимот», «мутасови доштани алфоз дар вазну хуруф-ро тарсеъ гуфтаанд. Тарсеъ дар байтхои зерин истифода гардидааст:
Тарракорчи кабуд.
Гирек гузашта аз кир бар сакифаи сим,
Зирех нигошта аз мушк бар гули бодом.
(Унсури).
Ба руй шамъ фурузи маро ба гирдисарой,
Ба муй анбар сузи зи фарк то ба кадам.
Дар шеъри шоирони советии точик низ тарсеъ истеъмол мешавад:
Сунбул ба хавои хуши таннози ту раксад,
Булбул ба навои наи пурнози ту раксад.
(Лохути).
Тарсеъ барои охангнокии шеър ва кайфияти кабули он аз тарафи хонандаю шунаванда санъати бадеии мувофик аст. Шарифов.