САРМАД Мухаммадсаид

САРМАД Мухаммадсаид (соли таваллуд номаълум — вафот 1658, Дехли), шоири форсизабони Хиндустон. Яхуди буд. Аввал дар Эрон зиндаги карда, баъд ба Дехли рафтааст. Муаллифи китоби «Дабистони мазохиб» аз муосирони у буд ва меорад, ки Сармад дар хидмати мир Абулкосим ва Мулло Садро умури дини ёд мегирифт ва дар хузури оихо мусулмон шуд. Шоир боре рубоие навишта меърочи чисмонии Мухаммади пайгамбарро инкор кард:
Он кас, ки сирри хакикаташ бовар шуд,
Худ пахнтар аз сипехри пахновар дар шуд.
Мулло гуяд, ки шуд Ахмад, бар фалак, Сармад гуяд: «Фалак ба Ахмад дар шуд*.
Аврангзеб, ки хукмрони чохилу мутаассибе буд, аз ин кирдори шоир ва аз баъзе акоиди дахрии у ба газаб омада, уро ба катл хукм намуд. Байти зерини Сармад, ки як навъ эътирози шоир аз замона аст, хангоми катл гуфта шудааст:
Шуре шуду аз рохи адам чашм кушудем,
Дидем, ки бокист шаби фитна, гунудем.
Рубоиёти Сармад мазмунхои баланди ичтимоию сиёси ва фалсафи доранд. Мачмуаи рубоиёташ дар Хиндустон ба табъ расидааст. А. Гаффоров.САРМАД Мухаммадсаид (соли таваллуд номаълум — вафот 1658, Дехли), шоири форсизабони Хиндустон. Яхуди буд. Аввал дар Эрон зиндаги карда, баъд ба Дехли рафтааст. Муаллифи китоби «Дабистони мазохиб» аз муосирони у буд ва меорад, ки Сармад дар хидмати мир Абулкосим ва Мулло Садро умури дини ёд мегирифт ва дар хузури оихо мусулмон шуд. Шоир боре рубоие навишта меърочи чисмонии Мухаммади пайгамбарро инкор кард:
Он кас, ки сирри хакикаташ бовар шуд,
Худ пахнтар аз сипехри пахновар дар шуд.
Мулло гуяд, ки шуд Ахмад, бар фалак, Сармад гуяд: «Фалак ба Ахмад дар шуд*.
Аврангзеб, ки хукмрони чохилу мутаассибе буд, аз ин кирдори шоир ва аз баъзе акоиди дахрии у ба газаб омада, уро ба катл хукм намуд. Байти зерини Сармад, ки як навъ эътирози шоир аз замона аст, хангоми катл гуфта шудааст:
Шуре шуду аз рохи адам чашм кушудем,
Дидем, ки бокист шаби фитна, гунудем.
Рубоиёти Сармад мазмунхои баланди ичтимоию сиёси ва фалсафи доранд. Мачмуаи рубоиёташ дар Хиндустон ба табъ расидааст. А. Гаффоров.