МУХАММАДМУКИМ (соли таваллуд ва вафоташ номаълум), муссавири нимаи дуюми асри 17 точик, намояндаи барчастаи мактаби минётури Бухоро. Дар ороиши кариб хамаи дастнависхои муътабари он давр иштирок кардааст. Аз чумла: «Хамса»-и Низоми (санан китобат 1648, дар Китобхонаи оммавии Ленинград ба номи Салтиков-Шедрин), «Шохнома»-и Фирдавси (собик коллексияи О. Омбер), «Хамса»-н Низоми (солхои 1668—1671, коллексияи Честер Битти, Институти шаркшиносии АФ РСС Узбекистон). Дар бораи Мухаммадмуким дар китоби «Мухит-ут-таворих»-и Мухаммадамин маълумоти муфассал даст. Дар мусавварахояш таъсири мактаби минётури Хинд хис мешавад. Асархояш назаррабо ва дар айни хол содда буда, манзараоои тасвироташ доманадоранд.
М. Ашркфи.