МОКУ

МОКУ, 1) мокуи бофандаги, кисми кории дастгохи бофандагиет, ки дар асоси бофтани матоъ дар байни риштахои асоси (пуд) риштаи сарех (тор) могузаронад. Моку комаи махсус дорад, ки дар он найчаи риштадор чойгир шудааст (ниг. расм). Моку аз чуби дарахтхои сахт

(заранг, шамшод, зардолу, тут, ака­ция), инчунин аз пластмасса, аррамайдаи прессонида тайёр карда ме­шавад. Барои устувор ва суфта намудани сатхи Моку онро бо фибраи гафсиаш 2 мм руйкаш мекунанд. Ба нуугхои Моку сарпушакхои пулодин мепушонанд. Сохти Моку вобаста ба сохт ва таъиноти дастгоххои бофандаги, гафсии тор ва комаи найчаи ришта­дор гуногун мешавад. 2) Мокуи дузандаги — кисми кории мошиин дарздузии найчадор, ки ба куки чок риштаи поёниро мепайвандад.