ФЛОБЕР Гюстав

ФЛОБЕР (Гlaubert) Гюстав (12. 12. 1821, Руан—8. 5. 1880, Круассе, кариби Руан), нависандаи франсави. Аз оилаи чаррох. Аввалин романи барчастаи у «Хонум Боварm» (1857; тарчумаи точики 1967) аст. Дар он хаёти мешании музофоти реалистона тасвир шудааст. «Саламбо» (1862) романи таърихи, ичтимои ва реалисти буда, дар он рухи зебопарасти, мухаббати романтикии байни Саламбо ва рохбари муздурони исёнгар Мато накши муайян дорад. Флобер дар «Тарбияи эхсос» (1869) анъанаи тасвири Стендал ва Балзакро идома дода, хакикати вокеии хаёти Париж ва музофотхои онро тасвир карда, авомфиреби ва дуруягии буржуазияро фош намудааст. Флобер муаллифи драмаи фалсафии «Васвасаи Антонийи валй» (1874), «Се повест» (1877) ва гайра мебошад, ки аз байни онхо повести «Зани соддадил» (тарчумаи точикии 1956) ва романи нотамоми «Бувар ва Пекюше» макоми хос доранд. Эчодиёти Флобер дар таърихи реализми танкидии Франсия давраи нав мебошад. М. Горкий уро яке аз нависандагони барчастаи Франсия ва «устоди бузурги услуб» донистааст.