САЛИБ

САЛИБ (ар. — чалипо), чуб ё дигар чизи чорчиллик аст, ки дар дини насоро ба вай ибодат кунанд; яке аз рамзхои асоси ва аломати парастиши масехи. Салиб  хамчун фетиш дар давраи чамъияти ибтидои пайдо шуда, минбаъд хамчун рамзи дини дар эътикодхои динии Мисри Кадим, Бобулистон, Юнони Кадим, Рими Кадим ва гайра макоми махсус дошт.

Дар Империяи Рим, ки масехият ташаккул меёфт, иншооти чуби ба шакли Салиб барои катли гуломон истифода мешуд. Калисои масехи ба Салиб сачда карданро бо ривояти динии салби Исои Масох марбут медонад. Дар масехият Салиб ба рамзи азобу кулфате, ки ба воситаи он гунохи бандагонро мехаранд (аломати начоту хаёти човидони), табдил ёфтааст. Дар масехияти ибтидои аломати Салиб хамчун рамзи дини вучуд надошт. Парастиши он такрибан аз асри 4 cap шуд ва дар хамин вакт тасвири салби Исои Масех пайдо гардид. Тасвири Салиб баъдтар хамчун рамзи хокимияти дуняви дар точи императорхо, тангахо, гербхо ва гайрахо низ дида мешуд.