Таджикистан – Энциклопедия на таджикском языке КИТОБАМ
МИНО, сир, 1) моддаи чилодори рангин, ки барои андудани руи хишт, сафол, зарфиёт, ороишот ва г. истифода мешавад. Мино ашёро аз афсурдашави, таъсири гармову сармо, ишкору туршихо эмин дошта, зохиран дилкашу назаррабо мегардонад. Мино таърихи чандхазорсола дорад. Ашёи бинокории Мисри Кадим, Бобулистон шохиди ин акидаанд. Дар Осиёи Миёна низ аз даврахои кадим маъмул буд. Махсусан асрхои 10—13 Мино Дар санъати меъмори фаровон истифода шудааст. Пештоку гунбази аксари макбара, Мадраса ва масчидхои гузашта минокори мешуданд. Навъи хама маъмул Минои осмони, кабуд ва сабз буд. Аз ин ру, осмонро бо иборахои «гунбази мино», «доираи минои», «хафт мино» (киноя аз хафт кабати осмон), «чархи минофом» ифода мекунанд, Хунармандони точик роххои гуногуни хосил кардани Миноро медонистанд. Усули маъмули ба даст овардани хелхои Мино чунин буд:
