РАЧОИ Сайфуддин Махмуди Исфахони (соли таваллуд номаълум — вафот 1555), шоири форс-точик. Рачои илмхои маъмули замонашро ба хуби азхуд карда буд. Дар тазкирахо шавку хаваси беандозааш ба хисобу хандаса (математика) кайд гардидааст. Рачои дар дарбори хукмрони давраш котиби расми буда, муомилоти девони; (канселяри)-ро ба хуби анчом медод.
Рачои аз авлодоии Камолуддини Исмоили Исфахони буда, яке аз шоирони маъруфи замонаш ба шумор мерафт. Соммирзои Сафави дар бораи Рачои чунин менависад: «… чуй такрироташ дар вачхи маъкули ва адои калимоташ дар нихояти ширини ва макбули, ман уро хушлахча гуфтаам». Дар навъхои гуногуни ; шеър (касида, газал, рубои ва гайра) асархо офаридааст. Дар хачву мутойиба махорати калон доштааст. Аз микдори ашъор ва ё девони Рачои тазкиранависон хеч гуна иттилое надодаанд. Рубоии зерин аз эчодиёти Рачои аст, ки дар «Тухфаи Соми» оварда шудааст:
Он гул, ки дили ахли вафоро хун кард,
Хун кард чунон ки кас надонад чун кард.
Сарпапча ба хуни ошикон гулгун кард,
Чун шохи гуле, ки гунчахо берун кард.