Назриев Абдулло (20. 09. 1930, райони Калъаихум), хофиз ва сарояндаи советии точик. Хофизи Халкии РСС Точикистон (1955).
Яке аа шогирдони Шариф Чураев. Солхои 1949 — 1955 рохбари дастаи хаваскорона санъати хонаи маданияти райони Калъаихум, 1955—1964 хофизи Филармонияи давлатии Точикистон. Соли 1966 ба Театри давлатии опера ва балета ба номи С. Айни даъват мешавад. Совхозхои 1964—1965 ва аз соли 1967 ин чониб хофизи Комитети давлатии РСС Точикистон оид ба телевизион ва радиошунавони. Мавзуи Ленин, партия, ватан дар репертуари Назриев мавкеи асосаро ашгол менамояд: «Ба Ленин» (шеъри А. Шарафи), «Асори ман» (М. Турсунзода), «Халки бузургворам» (Б. Рахимзода), «Мехри Ватан» (М. Фархат) ва гайра (ба онхо худаш оханг бастааст). Назриев сурудхои халкию классикии «Нигорам», «Сиёхчашм», «Дилбари чон«, «Мустазод», «Мискин», «Рок» ва гайраро мохирона месарояд. Овозаш фораму чарангоси, дорои тобиши тено- рию баритонист. Назриев муаллиф ва басахнагузорандаи як катор сюитахои раксии «Ленин — Ватан», «Ленин — Партия», «Ленин — Партия — Октябр», «Таронахои мехнат», «Биё, ёрам», «Мурги сахар», «Шашзарб» ва гайра мебошад. Иштирокчии Дахаи адабиёт ва санъати точик дар шахри Москва (1957), фестивали VI умуми- чахонии чавонон ва студент он (Москва, 1957). Дар хайати дастахои хунари ба Афгонистон (1959, 1973) ва Эрон (1966) сафар кардааст. Бо ордени «Нишони Фахри», медалхо, Грамотаи Фахрии Президиуми Совети Олии РСС Точикистон мукофотонида шудааст.