Абдуллохи Махнаи

Абдуллохи Махнаи (с.оли таваллуд ва вафоташ номаълум), шоири точик (асри 16). Пас аз касби камол ба доираи адабии шахри Хирот ворид гардид ва хамон чо ба кори эчоди машгул буд.

Аз завку табъи баландаш дар шеъру шоирй тазкиранигорон Навой («Мацолис– ун-нафоис») ва Нисори («Музаккир– ул-ахбоб») дарак додаанд. Абдуллохи Махнаи дар сурудани газал мохир будааст. Аз девонаш иттилое дар даст нест. Дар тазкирахо ва баёзхо намунахои шеъраш дарч гардидаанд. Ин абёт аз уст:

Хеч шаб нест, ки аз хачри туам мотам нест,

Бе ту рузи мани мотамзада аз шаб кам нест.

Махраме нест, ки гуяд сухани май бо у,

Он ки гуяд сухани ман бари у махрам нест.