مختلف

فضلمولاهان لکهنوی (سال تولد و وفات نامعلوم) ، شاعر فارسی‌زبان هندوستان (عصر 16). از شاعران دربار اکبر. اثرهای منثور و منظوم داشته است. دیوانش تا حال پیدا نشده است. از او یکچند غزل و قصیده باقیست. این ابیات نمونة شعر اوست: شام هجران ز من و زلف پریشان از تو، …

فضلی نمنگانی (سال تولد و وفات نامعلوم) ، شاعر تاجیک (عصر 19). فضلی نمنگانی در نمنگان صاحب منصبی بود. بعدتر به خوقند آمده کار ایجادیش را در دربار امیری دوام داد و به درجة ملک‌الشّعرایی رسید. سالهای آخر حیاتش در نمنگان زیسته است. فضلی نمنگانی «شاهنامه» نام اثر تاریخی دارد، …

فضلی بخارایی (سال تولد و وفات نامعلوم) ، شاعر فارس-تاجیک (آخر عصر 12-ابتدای عصر 13). همدرس محمّد عوفی. در بخارا زندگی و ایجاد کرده است. فضلی بخارایی دانشمند معتبر زمانش بود، ولی حکومتداران به قدر علم و دانشش نرسیدند، از این رو سفر هندوستان را پیش گرفت. محمّد عوفی در …

فزه (از یونانی رhasis-پیدایش) ، دور، زینه‌ای است در انکشاف یگان حادثه.

فیازاو آچیل (استااچیل) (1888، عورا تپّه- 5. 7. 1974، همان جا) ، نقّاش خلقی. از عایلة هنرمند. نقّاش را از بابایش آموخته است. ت. بناهای عورا تپّهو ناحیه‌های آن را زینت داده، در نقّاشی بناهای جمعیّتی شهر و ریانهای ریسپوبلیکه نیز اشتراک کرده است. در ویستوکة بینلخلقی پریج (1936) چند …

فدییف لیودویگ دمیترییویچ (تولد 23. 3. 1934، لنینگراد) ، متیمتیک و فیزیک نظریاتچی ساویتی، آکادمیک آکادمی فنهای ا.ج.ش.س. (1976). از سالی1976 معاون دیرکتور شعبة لنینگردی انستیتوت متیمتیکة آکادمی فنهای ا.ج.ش.س. به نام و. ا. ستیکلاو. سرهای فدییف به متیمتیکه و فیزیکة نظریه‌وی آیدند. و حلّ مسئلة سه جسم را در …

فدییف الکساندر الکساندراویچ (24. 12. 1901، کیمرы، حالا ولایت کلینین-13. 5. 1956، مسکو) ، نویسندة ساویتی روس، خادم جمعیّت. اعضای کپسّ از سال 1918. در عایلة روالیوسیانیران کسبی به کمال رسید. از سال 1908 در شرق دور زیسته است. هنگام تحصیل در آموزیشگاه سودای ولدیواستاک (1912-18) با بلشویکان شناسای پیدا …

فوقی یزدی فوق‌الدّین احمد (سال تولد و وفات نامعلوم) ، شاعر ایرانی (عصر 17). در شهر تفت نزدیکی یزد به دنیا آمده است. در هجو هنر بلند داشت. کلّیّت شاعر، که دو نسخة آن در ایران محفوظ است، اثرهان زیل را در بر می‌گیرد: دیباچة نثری، «نغمات»، داستان «فرهاد و …

فگ (از یونانی رhagos-فروبرنده، خورنده) ، قسم کلمه‌های مرکّبی را گویند، که خوردن، فرو بردن را افاده می‌نماید (مثلاً، باکتریافگ).

فوتی ال-فوتی قمال‌الدّین ابن محمّد صابونی، معروف به ابن فوتی (1245، بغداد-1323، همان جا) ، عالم و دانشمند عرب. به مرو برای تحصیل آمده است. هنگام حملة مغول در این شهر اسیر شده، بعدتر با یاری نصیر‌الدّین طوسی آزاد می‌شود و در نزد او علوم زمانه را می‌آموزد. مدّتی وظیفة …