مختلف

فکری سلجوقی عبدالرّئوف ابن مولو ابدولفتّاه سلجوقی (1908، شهر هرات-1968، همان جا) ، ادبیات‌شناس و شاعر افغان. جریان زندگی و کمالاتش در هرات گذشته است. به ادبیات و صنعت نفیسه توجّه خاص داشت. خطّ نستعلیق را زیبا و عالی می‌نوشت. سالهای 1939-42 مواویی انجمن ادبی هرات، بعدها خادم موزی هرات …

فکر، نگرید تفکر.

فخر‌الدّین گرگانی اسد (سال تولد و وفات نامعلوم) ، شاعر فارس-تاجیک (عصر 11). جزئیات ترجمة حالش، تحصیل علم، واقعات دورة جوانی و کمالاتش را تذکره‌نویسان ناورده‌اند. از اشعارش برمی‌آید، که او علمهای زمانش را خوب آموخته بود، از ادبیات فارس-تاجیک، ادبیات عرب وقوف کامل داشت و با زبان پهلوی نیز …

فیت، شینشین افنسیی افنسیویچ (5. 12. 1820، دیهه ناواسیالکة حاضره ریان مسین ولایت آرلاو-3. 12. 1892، مسکو) ، شاعر روس. طرفدار بی‌واسطة جریان «صنعت محض». از مسئله‌های اجتماعی، انعکاس حقیقت حیات و مسائل روز دوری می‌جست. با وجود این نظم او اساس حیاتی دارد. وه‌ای منظره‌ها، طبیعت و حالت روحی …

فخری هرویی مولانا سلطان‌محمّد ابن امیر‌محمّد متخلّص به امیری (سال تولد نامعلوم، هرات-وفات تقریباً 1562-63، خیندوستان) ، شاعر و ادبیات‌شناس فارس-تاجیک. بیشتر در هرات زندگی و ایجاد می‌کرد. از فخری هرویی اثرهای زیرین باقی مانده‌اند: 1) «لطائفنامه» (1521-22) -ترجمة فارایی «مجالس-ان-نه-فایس» نوایی بوده، یک باب علاوه دارد، که شرح حال …

فخری رومانی سعیدکرم سعیدهافیز (1829، دیهه رمانحاضره ریان خجند-1914، همان جا) ، شاعر خلقی تاجیک. از عایلة کاسب. با بارداری، دهقانی و کاسبی مشغول بوده است. فخری رومانی در اشعارش، که از غزل و مثنوی، رباعی عبارت بوده، در تأثیر نظم کلاسیکی فارس-تاجیک و ایجادیات دهنکی خلق ایجاد شده‌اند، اهل …

فیرم اینریکا (29. 9. 1901، ریم-28. 11. 1954، چکگا) ، فیزیک اتلیوی. یکی از اساسگوزاران فیزیکة ید را، مؤسس مکتب علمی اتلیه و شمه، اعضای خارجی آکادمی فنهای ا.ج.ش.س. (1929). سال 1938 به امریکا رفته بود. سال 1925 ستتیستیکة ذره‌های را، که به پرنسیب پول تابعند، کار کرده برآمده است. …

فخر دستگیردی (سال تولد و وفات نامعلوم) ، شاعر فارس-تاجیک (عصر 12). از آثار او یکچند رباعی در «لباب-ال-الباب» آمده است، که موضوع آنها پند و نصیحت، حسب حال، عشق و محبّت و غیره است. این رباعی از اوست: ان دم، که بود ترا ز چند و چون بس و-از …

فخم 1) باغجامه، چادری، که در وقت ‌افشاندن میوه به عصر درخت می‌دارند؛ 2) چادری، که برای غن کردن نثار در تویها و جشنهای خرسند به روی دست نگاه داشته می‌شود.

فخد، نگرید یوز.