«مونتخب-ال-لغات»، «م و ن ت ا خ ا ب-و ل-ل و غ آ ت ا شاهجهانی»، «رشیدی عربی»، فرهنگ عربی به فارسی. سال 1637 در هندوستان از طرف ابدورّشید ابن ابدولغفور تتوی تصنیف شده است. منتخب-ال-لغات از مقدّمه و 28 باب عبارت است. کلمهها از روی حرف اوّل-بزرگبخش (باب) و از روی حرف آخر-کوچکبخش (فصل) آمدهاند. این ترتیب به قول مؤلف استفادة فرهنگ را آسان مینماید. اینچنین از روی این ترتیب «منتخب-ال-لغات» نه به لغتهای عربی، بلکه به فرداًگهای فارسی مانند است. «منتخب-ال-لغات» اساساً برای خوانندة عادّی و نوآموز زبان عربی تألیف یافته، به آن بیشتر لیکسیکة سیراستعمال داخل گردیده است. در تألیف «منتخب-ال-لغات”چه طوری که در مقدّمة آن ذکر شده است، لغتهای مشهور و جامی عربی و عربی به فارسی از قبیل «سیهاه»، «اسامی»، «مسادیر»، «صراح»، «کنز» و «موهزّیب» استفاده گردیدهاند. «منتخب-ال-لغات» در تصنیف فرداًگهای منبعده همچون سرچشمة بااعتماد مورد استفاده قرار گرفته است. «منتخب-ال-لغات» نسخههای دستنویس زیادی دارد. سال 1808 در کلکتّه و سای 1905 در تهران با چاپ سنگی نشر شده است. در حاشیه“غیاث-ال-لغات» نیز چندین بار به طبع رسیده است.
دبیات: بیوسکیی س. ا. ، آپیسنی پیرسیدسکیخ ا تدجیکسکیخ روکاپیسیی انستیتوته نراداف ازی، و. 5. مسکو، 1968.
ه. روفاو.