فسیهی انصاری هرویی

فصیحی انصاری هرویی (سال تولد نامعلوم-وفات 1636/37) ، شاعر تاجیک. در هرات به دنیا آمده، کسب کمال کرده است. با شاعران همزمانش حکیم شفایی و میرزا جلال اسیر دوستی و مشاعرت داشته است. ناظم هراتی اشعار او را پیروی کرده است.
نمونه‌های اشعارش (غزل، قطعه و رباعیها) در تذکره‌های گوناگون-«تذکره‌ت-اش-شعرا» مطربی، «نگارستان سخن»، «شمع انجمن»، «روز روشن» و غیره آمده‌اند.
فسیهی ه‌انساری هرویی سرایندة عشق و موخبّت، ترغیبگر دوستی و رفاقت، انساندوستی و غیره می‌باشد. در اشعار او نشانه‌های سبک هندی به نظر می‌رسند. این ابیات از اوست:
گر لذّت داغ جگر این است، فصیحی،
فسوس، که در هر سر مویم جگری نیست.
الم ز ما تهی و ز افغان ما پُرست،
شد عندلیب خاک و چمن از نوا پُرست.
و. کریماو.