«فرهنگ ضربالمثل، مقال و افاریزمهای تاجیکی و فارسی»، نخستین فرهنگ تفسیری ضربالمثل، مقال و افاریزمهای تاجیکی و فارسیست، که ملّاجان فاضلاو تألیف کرده است (جلد 1-1975، جلد 2-1977). در این کتاب تقریباً 6 هزار ضربالمثل، مقال و افاریزمها فراهم آمدهاند، که در ایجادیات نمایندگان ادبیات کلاسیکی فارس-تاجیک، تذکرهها، فرهنگها، مجموعههای گوناگون، در جرنل، گزیته و کتابهای علمی امروزه، اثرهای درموی، فلکلوری و غیره استفاده شدهاند. «فرهنگ ضربالمثل، مقال و افاریزمهای تاجیکی و فارسی» با اصول و سیستم لیکسیکاترفی حاضره مرتّب گردیده است. ضربالمثل، مقال و افاریزمها و واریانتهای آنها از روی الفبای تاجیکی (موافق حرف اوّلهاشان) جایی گرفتهاند. بعد از ضربالمثل، مقال و افاریزم یک پارچة منظوم یا منثور آورده شده است. «فرهنگ ضربالمثل، مقال و افاریزمهای تاجیکی و فارسی» اهمیت زیاد نظری دارد. مرتّب کوشیده است حدود ضربالمثلها را مویین کند، فرق آنها را از دیگر واحدهای نطق نشان دهد، خصوصیتهای مقال و افاریزمها، شکل اساسی و واریانتهای آنها، موقع استعمال، معنا و مضمون آنها را مویین نماید. مشاهدههای مرتّب در بارة فرق ضربالمثلهای کتابی و دهنکی (شفاهی) نیز جالب دقّتند.
و. کپرناو.
Инчунин кобед
سرخانه
سرخانه، قسم اوّل سرود، که به اندازة یک بیت متن سرود اجرا میشود. بعضاً سرخط …