فینس

فینس (از فرنسوزی faience-نام شهر، مرکز استحصال مصنوعات سفالی در اتلیه) ، یک نوع سفال نفیس یا چینی دغل را گویند، که از گلمایه سفید، خمیرة مینیرلها، آمسیدها و دیگر مادّه‌های غیریارگنیکی تییار می‌کنند. از چینی با نسبتاً درشت بودن گلمایه و رطوبت را آز خود جلب کردنش فرق می‌کند از نّ رو مصنوعات فینسی برای نمنا‌گذر شدن سر داده می‌شوند.
سفال نفیس در عصرهای اوّل میلاد در ختایی و در دیگر شهرهای شرق میانه و نزدیک استحصال می‌شد. در عصرهای میانه در اورگنج، نسا، مشهد، اصفهان، سمرقند، بخارا کارخانه‌های مصنوعات سفال نفیس موجود بودند. خصوصاً کاشیهایی، که با اصول سفال نفیس تییار کرده شده، یادگاریهای تاریخی عصرهای میانه با آنها زینت داده می‌شدند، اهمیت کلان معماری داشتند. بعدتر در اوراپه استحصال سفال نفیس، یعنی فینس از گلمایه سلیکاتی به راه مانده شد.

هالا در تکنیکه مصنوعات فینسی زیاد استفاده می‌شود. گلمایه آنها معمولاً آهکی، شاموتی (خاک به آتش تاب‌آور) ، پتتی (شپت دشتی) و الیومینییدار می‌شود. برای ساختن بسیار اسبابهای روزغار، خصوصاً قسمت بهداشت (سنتیخنیکه)-ا خانه و انشائاتهای دیگر فینس را زیاد استفاده می‌برند.
فینس حالا همچون اسباب روزار و کاشیهای موزینی دیوار آشخانه و بناهای مخصوص بسیار استفاده می‌شود.